Przejdź do głównej zawartości

W fachowym obiektywie

W niedzielne popołudnie mieliśmy gości. Odwiedziły nas Misia i Wera, które umieją - a to wielka sztuka - zrobić zdjęcia czarnemu kotu tak, by było widać coś więcej niż bryłę. Tunia nie ułatwiała dziewczynom zadania, ale one, jak zwykle, wykonały kawał dobrej roboty.






Dziękujemy i gratulujemy talentu:-)

P.S. Przypominam - Tunia szuka domu.

Komentarze

Anonimowy pisze…
Będzie dobrze! Musi być! Z całych sił trzymam kciuki wraz z moimi dwoma Kocórkami;)!!
Anonimowy pisze…
Powyższy komentarz miał znaleźć się pod wpisem o Duszce, ale chyba coś mi nie wyszło tak jak powinno...
Ewcia pisze…
hm, faktycznie pięknie wyszła:)
Anek73 pisze…
Kicia wygląda dokładnie tak, jak nasza Martynka :)

http://anek73.blox.pl
kociokwik pisze…
Dziękujemy! [domyśliłam się:-)]

Ewcia,
:-)


Anek,
:-)
abigail pisze…
Piękna! I świetne zdjęcia. Kciuki za dom!
Zdjęcia są c u d o w n e !
Zrobić czarnemu zdjęcie to wielka trudność i sztuka...
Ewa pisze…
Przepiękne zdjęcia, kicia cud-miód :)
Trzymam mooooocno kciuki za znalezienie nowego domku!
Agnieszka pisze…
Zdjęcia cud-miód. Piękne zdjęcia z cudownym kotem. Na pewno szybko znajdzie dobry domek ;).
Isabelle pisze…
Tunia jest przecudna. :)
Leonek pisze…
Ślicznotka :) Zdjęcia przepiękne :)
kociokwik pisze…
Abigail,
:-D

Klub Kota Jasna 8,
wiem, że trudność - dlatego prosiłam o pomoc. Dziewczyny są szalenie utalentowane.

Ewa,
dzięki:-)

Agnieszko,
mamy taką nadzieję:-)

Isabelle,
:-D

Leonek,
dzięki:-)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k