Przejdź do głównej zawartości

Stieg Larsson. Dziewczyna, która igrała z ogniem.

Wydane przez
Wydawnictwo Czarna Owca
(dawniej Santorski & Co)

W drugim tomie trylogii Stiega Larssona poznajemy fakty z życia Lisbeth Salander, bo to ona jest tu osobą pierwszoplanowa i najważniejszą. To, co spotkało w przeszłości tę zamkniętą w sobie kobietę, wyjaśnia jej kłopoty w nawiązywaniu i podtrzymywaniu kontaktów interpersonalnych.

Sprawą społecznie istotną w tej książce Larssona jest handel żywym towarem, o którym dwoje młodych ludzi pisze: ona – doktorat, on – książkę i cykl artykułów. Publikacjami Daga Svenssona i Mi Bergman interesuje się redakcja Millenium.

Sprawa sprzedaży kobiet do domów publicznych i sprawa Lisbeth Salander zazębiają się, co oznacza upublicznienie wielu faktów z życia dziewczyny i paradoksalnie – pomaga jej w wyjaśnieniu kilku nieodkrytych przez nią dotychczas powiązań.

Gdy czytałam pierwszy tom – „ Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet” – skupiłam się przede wszystkim na warstwie sensacyjnej i kryminalnej powieści, choć nie dało się nie zauważyć, że autor odsłania przed czytelnikami również wiele z codzienności Szwedów. Teraz także zwróciłam uwagę na wielość informacji społeczno-kulturowych związanych z krajem pochodzenia Larssona. Ot, choćby na taki dopisek tłumacza:

„Według szwedzkiego prawa każdy pracodawca zatrudniający więcej niż dziesięć osób musi co roku sporządzać raport na temat stanu równouprawnienia w miejscu pracy oraz strategii mających na calu zwalczanie przejawów dyskryminacji płciowej”. 

Dużo jest tu również informacji związanych ze sferą obyczajowo- płciową, jeśli mogę posłużyć się takim skrótem myślowym. Mąż Eriki akceptujący jej związek seksualny z Mikaelem nieco mnie zadziwił. Larsson wycisnął na swoich książkach bardzo wyraźne piętno własnego światopoglądu – nie sposób jest oddzielić ideologicznego wydźwięku powieści od postaci autora.

Kiedyś w dyskusji nt. powieści Larssona usłyszałam, że autor stworzył w postaci Lisabeth kobietę- cyborga funkcjonująca niczym kolejna Tomb Rider. Fakt – niewiele kobiet może równać się z bohaterką trylogii Millenium, ale czemuż nie czytać o postaci prawie doskonałej? O ucieleśnieniu marzeń tych z kobiet, które złoszczą się na siebie, gdy okażą się za słabe, zbyt mało zdeterminowane i zbyt uczuciowe?

Czytanie wątku związanego z Lisabeth było jak układania puzzli. Każdy z nowych elementów odsłaniał więcej całości, pozwalał mieć nadzieję, że zbliżam się do ostatecznego rozwiązania i jednocześnie – mimo, że kontekst owej układanki należał raczej do wstrząsających i ponurych – pozwalał odczuwać satysfakcję z dostrzegania fragmentów do siebie pasujących.

„Dziewczynie, która igra z ogniem” poświęciłam prawie całą niedzielę. I nie żałuję:)


Komentarze

mr lupa pisze…
już od dawna chcę przeczytać I i II tom tej trylogii, ale jakoś trudno mi kupić te książki. nie mogę się przełamać;)
zefi-rynna pisze…
Mam ochotę na ten drugi tom odkąd skończyłam pierwszy, czekam zapisana w bibliotece, ale to trochę potrwa.
insider pisze…
Widzę, że grono miłośników Larssona wciąż się powiększa :>
Szkoda, że 3 tom serii "Millennium" będzie ostatnim...
Anonimowy pisze…
Właśnie dzisiaj skończyłam... a już nie mogę odczekać się III części.

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k