Keith Donohue. Aniołowie zniszczenia.


Wydane przez
Wydawnictwo Albatros A. Kuryłowicz

Kiedy ponad trzy lata temu przeczytałam pierwszą powieść Keitha Donohue'a długo pozostałam pod jej urokiem, dziwnym, niepokojącym, ale jednak urokiem. Kilka dni temu w jednej z internetowych księgarni trafiłam na kolejną książkę amerykańskiego pisarza, która - co zasmuca - pojawiła się na rynku niemalże niezauważona.

Margaret Quinn jest matką, której dziecko uciekło z domu. Mija ponad dziesięć lat odkąd pani Quinn straciła Ericę. Gdy na progu domu samotnej kobiety pewnej nocy pojawia się chudziutka, zaniedbana dziewczynka Margaret przygarnia ją i zaczyna przedstawiać wśród sąsiadów jako swoją wnuczkę. Czy jednak Norah może zostać z  wdową Quinn? Kto przysłał dziewczynkę do tego opustoszałego domu i po co?

Powieść "Aniołowie zniszczenia" pochłonęła mnie na cały wieczór i kolejny poranek. Smakowałam przepiękne słowa (chwała tłumaczce), przyglądałam się zawiłym relacjom emocjonalnym łączącym bohaterki książki, próbowałam dociec jaką rolę odgrywają Anioł i Cień.

Cienie drzew przemykały ukradkiem po jej twarzy, a plamy październikowego słońca wygładzały rysy, tańcząc na zamkniętych oczach i rozchylonych ustach, tak, że zdawała się dwuwymiarowa, płaska i nierzeczywista. [s. 161]

Donohue pisze w sposób nieoczywisty. Posługuje się niedopowiedzeniami, pozostawia wiele miejsca dla wyobraźni i przekonań czytelnika. Autor udostępnia nam swój pomysł, oddaje fabułę naszym myślom, pozwala uczestniczyć w tworzeniu ostatecznej wymowy powieści w stopniu o wiele mocniejszym niż inni pisarze. Lektura staje się przygodą i to przygodą, w którą ma się chęć wkroczyć ponownie.

P.S. Ciekawa jestem, kto wyda w Polsce trzecią powieść autora. 

5 komentarzy:

Paideia pisze...

Na regale stoi u mnie "Skradzione dziecko", ale do tej pory miałam opory przed sięgnięciem do tej książki. Chyba czas najwyższy strzepać z niej kurz :)

Kinga pisze...

Nie dalej jak wczoraj poszukiwałam informacji o tej książce a tu proszę, recenzja :)
Okładka typowa dla Albatrosa :) W ogóle lubię książki tego wydawnictwa, może nie jestem obiektywna, wszak wydają i Puzo i Cobena i King`a... :)

Avo_lusion pisze...

Muszę przyznać, że cytat mnie zachwycił, tak jaki i okładka :)

Monika Badowska pisze...

Paideio,
koniecznie!:-)

Kingo,
cieszę się, że moje pisanie Ci się przydało:-)

Avo_lusion,
:-)

Noa pisze...

Niedawno także przeczytałam tą książkę. Niesamowicie mi się spodobała!

-----------------------------
http://czytamto.blogspot.com

Copyright © Prowincjonalna nauczycielka , Blogger