Przejdź do głównej zawartości

Sarah-Kate Lynch. Nie samym chlebem.


Wydane przez
Wydawnictwo Prószyński i S-ka

Nie wiem czy reakcja Młodej Pisarki na „Dom córek”, czy coś innego sprawiły, że kolejną czytaną przeze mnie książkę Sarah-Kate Lynch potraktowałam surowiej niż poprzednie. Dostrzegłam nadmierną cukierkowatość, zbyt silne próby wyprowadzenia historii w strony happy endu i parę jeszcze elementów powodujących, iż lektura „Nie samym chlebem” nie stanowiła czystej, niczym niezmąconej, przyjemności.

Esme jest żoną i matką po traumatycznych przejściach, o istocie których dowiadujemy się w trakcie lektury (tak mniej więcej w połowie). Mieszka z mężem i synkiem w dziwnym domu przypominającym gołębnik. Dom dzieli z nimi teść Esme, zgryźliwy Henry i babcia Mac. Przeszłość Esme wydaje jej się lepsza od teraźniejszości, a szczególną nostalgią obdarza podróż do Francji i swój romans z piekarzem Louisem, który nauczył ją piec chleb, podarował zakwas i sprawił, że życie dziewczyny nabrało kolorów. Przynajmniej do pewnego odkrycia.

Esme cierpi sama ze sobą, wspomina czas młodości, wyrzuca sobie niedbałość, porzuca czynności, które dla jej rodziny były oznaką szczęścia i czytając cotygodniowe felietony byłej rywalki zawodowej utyskuje na to, jak bardzo jest nieszczęśliwa.

W książce jest zbyt dużo, zbyt prosto, zbyt tkliwie.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k