Przejdź do głównej zawartości

Terry Pratchett. Świat finansjery.


Wydane przez
Wydawnictwo Prószyński i S-ka

Długość spódnic jest miarą kryzysu państwa - przyznacie jak na zdanie, na które pada wzrok czytelnika po tym jak otworzy książkę, jest to zdanie doskonałe. A coś takiego możemy przeczytać zanim jeszcze obrócimy stronę i zagłębimy się w losy Moista von Lipwicka piastującego, dotychczas, stanowisko szefa urzędu pocztowego w Ankh-Morpork. Piszę "dotychczas", bo oto Lord Vetinari stawia przed Moistem nowe zadanie. Stawia, powierza, sugeruje... Cokolwiek robi Vetinari ważne jest by go słuchać uważnie i realizować jego zamierzenia.

Największy oszust z oszustów zostaje przedstawiony Panu Marudzie, psu posiadającemu 49% udziałów w banku, i jego właścicielce Pani Lavish. Gdy starsza Pani umiera Moist staje się nagle opiekunem psa, a co za tym idzie - zarządcą banku. Czy jemu, pieniądzom i Ankh-Morpok wyjdzie to na dobre?


Jestem nieodmiennie zauroczona tym, w jaki sposób Terry Pratchett stwarza świat swoich powieści. Nekromancja, która będąc inaczej nazwaną już nie jest zakazaną, golem, który ubzdurał sobie, że ma płeć i to w dodatku żeńska, nieudolny naśladowca Lorda to tylko niektóre z idei, postaci wzbogacających doskonałą powieść.

Polecam. Mocno polecam - Pratchett pisze wyjątkowo udane i celne, nacechowane dużą dawką ironii powieści o kondycji ludzkości.

P.S. A skoro już o Pratchettcie mowa - ostatnio ukazało się kilka książek w nowych tłumaczeniach. Wiecie, które to i jak ich tytuły brzmiały wcześniej? Pogubiłam się nieco.

Komentarze

bajerowicz@o2.pl pisze…
HA! HA! To ja lecę do jakiejś księgarni po "Świat finansjery"! A w domu mam od wczoraj "Kapelusz pełen nieba" w tłumaczeniu pana Piotra Cholewy!!!!
Wcześniejsze tłumaczenie , Pani Grupińskiej, też posiadam :D Wczoraj w sklepie córka łaskawie zgodziła się żebym "Kapelusz" czytała pierwsza, bo ona właśnie kończy "Prawdę" :DDDDDDDDDDD Po raz piąty?

Niemniej jednak najulubieńszą moją książką jest "Nacja" - bez dwóch zdań.
Zuzanna Szulist pisze…
Wstyd się przyznać, ale nie czytałam jeszcze żadnej powieści Pratchetta! Koniecznie muszę nadrobić te zaległości, bo jeszcze chyba o żadnym pisarzu nie nasłuchałam się tylu dobrych rzeczy!
Pisany inaczej pisze…
książka czeka na wakacje :-)
"Piekło pocztowe" lepsze:D
Isadora pisze…
"Piekło pocztowe" czytałam, teraz pora na następną część; z przyjemnością sięgnę po tę książkę!
Pozdrawiam:)
Monika Badowska pisze…
Bajerowicz,
nieśmiało przypomnę, że w wydawnictwie spora obniżka;-) A "Nacja" - cóż, to klasa sama w sobie:-)

De_merteuil,
koniecznie!

PisanyInaczej,
już są wakacje:-)

Zacofany.w.lekturze,
bo pierwsze:-) Mnie się bardzo film podobał, choć ortodoksi mają wobec niego sporo zastrzeżeń;-)

Isadora,
i jak Ci się "Piekło..." podoba?
Przemek Opłocki pisze…
Ze wznowień, które ostatnio się ukazały, to na pewno "trylogia" o Tiffany Obolałej ("Wolni Ciut Ludzie", "Kapelusz pełen nieba", "W północ się odzieję") z genialnymi piktalami:) Całą trójcę recenzowałem u siebie na www.zzyciaksiazek.blogspot.com . Do tego "Zadziwiający Maurycy". Czekam na kolejne wznowienia!
Patrycja pisze…
Nie dla mnie, niestety...
Viconia pisze…
Tłumaczenia pana Piotra Cholewy to jedyne słuszne tłumaczenia !!! :) Chciałabym mieć całego Pratchetta na półce :)
Monika Badowska pisze…
Przemku,
dziękuję za objaśnienia:-)

Partycja,
czemu? I czemu niestety?

Viconia,
:-D
Caitri pisze…
Od finansjery wolę pocztę, ale i tak obie te części bardzo mi się podobały :)

Pozdrawiam!

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k