Przejdź do głównej zawartości

Richard Wirick. 100 pocztówek z Syberii.

Wydane przez
Wydawnictwo Świat Książki

Forma narracji wybrana przez Richarda Wirwicka, a służąca do tego, by opowiedzieć Rosję w szerszym znaczeniu i by - już w tym bardziej osobistym ujęciu - przedstawić historię adopcji dziecka z rosyjskiego (aż chce się napisać radzieckiego) sierocińca, jest rzadko spotykana w literaturze. Króciutkie rozdziały, z informacjami, które można zmieścić na tytułowych pocztówkach, początkowo odbierałam z ostrożnością. Wielość tematów i ich skrótowe przedstawienie wzbudzały mój czytelniczy niepokój. Po chwili jednak doceniłam ową krótką formę i rozsmakowałam się w niej starając się z każdego czytanego fragmentu wyłowić jego istotę.

Opowieści szamana, obserwacje pogodowe, socjologiczne wynurzenia dyrektorki domu dziecka, niemoc pijaństwa, wypłata płacona nie w pieniądzach, a sztucznych penisach, portret dziecka, które do czwartego roku życia nie słyszało męskiego głosu, czyli to wszystko co dostrzega Autor podczas wyprawy na Syberię i co z wyjątkowym wyczuciem przedstawił w swojej książce, tworzy różnorodny, choć napawający smutkiem 
obraz Rosji.

Komentarze

Miranda pisze…
No jak słowo daję, telepatia czy co? Godzinę temu skończyłam czytać tę książkę, a przed chwilą skończyłam pisać recenzję ;)
Z książki jestem średnio zadowolona, a wręcz rozczarowana. Liczyłam na coś mniej przygnębiającego :P

Pozdrawiam (:
Monika Badowska pisze…
Mirando,
ja po książkach o Rosji pisanych przez ludzi z Zachodu nie spodziewam się rzeczy nie optymistycznych;)))A gdzie ta Twoja recenzja?
Miranda pisze…
Następną książką o Rosji będzie amerykański kryminał, więc chyba się tego optymizmu nie doczekam ;)
Recenzja się przegryza i czeka na ewentualne poprawki (jakby mi coś jeszcze do głowy przyszło), jutro już oficjalnie ją powieszę :]
Monika Badowska pisze…
Mirando,
a co to będzie, ten kryminał?
Miranda pisze…
"Świętokradcy" http://lubimyczytac.pl/ksiazka/50298/swietokradcy Po przeczytaniu jakiś 50 stron wciąż szału nie ma, nie wiem więc czy nie przerzucę się na bardziej obiecująco wyglądającego Akunina ;)
Monika Badowska pisze…
Mirando,
hm - ciekawa jestem czy jednak Cię "Świętokradcy" przekonają:)
Anonimowy pisze…
Bardzo jestem tej książki ciekawa, zachęciłaś mnie do niej, muszę się o nią postarać :)
Anonimowy pisze…
Bardzo ciekawy i pouczający blog zapraszamy do nas Uroda portal.
maiooffka pisze…
Zastanawiałam się nad zakupem tej książki (w ramach katalogowych nowości), ale stwierdziłam, że poczekam na jakieś recenzje w sieci. I się doczekałam :) Brzmi naprawdę interesująco!
Monika Badowska pisze…
Maiooffka,
a czytałaś drugą recenzję na blogu wyzwania o Rosji?

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj