Brandon Mull. Baśniobór.

Wydane przez

Wydawnictwo W.A.B.

Jeśli "Baśniobór" trafi w Wasze ręce, wygnajcie rodzinę na spacer, zamknijcie drzwi, wyłączcie telefon i zacznijcie czytać.

Rodzice Kendry i Setha wyruszają w rejs, który zalecił im w testamencie dziadek rodzeństwa. Na ten czas dzieci muszą znaleźć opiekę i trafiają do domu drugiego dziadka, ojca ich taty, co - zważywszy na to, że prawie go nie znają - nie napawa ich radością. Po przyjeździe do Sorensonów Kendra i Seth usłyszeli jakie zasady obowiązują jego mieszkańców oraz zobowiązali się do przestrzegania pewnych, nałożonych na nich, ograniczeń. Chłopiec protestuje przeciw zasadom, świadomie dopuszcza się ich łamania sądząc, że stworzono je tylko po to, by potraktować jego i Kendrę jak dzieci niezasługujące na samodzielność. Gdy okazuje się, że w ogrodzie dziadka i na ziemiach wokół domu czyha coś znacznie groźniejszego niż kleszcze, prawdomówność i posłuszeństwo Setha ponownie zostają wystawione na próbę. Posiadłość dziadków Sorensonów, zwana Baśnioborem, stanowi rezerwat magicznych stworzeń.

Podoba mi się powieściowy świat. Intrygująco zbudowana jest opozycja charakterów Kendry i Setha - posłusznej, dążącej do pokojowego współistnienia w Baśnioborze i rozsądnej dziewczyny oraz łamiącego zakazy, nieposłusznego, irytującego w swej niefrasobliwości i zadufaniu chłopaka. "Baśniobór" będący opowieścią o magicznych istotach jest tak naprawdę historią o tym, co ginie i potrzebuje pomocy, by przetrwać. Historią o stwarzaniu enklaw, w których zagrożone istnienia mogą się skryć, o tych, dla których gatunki ginące są cennym trofeum myśliwskim, a nie wartością Natury. Ubrana w baśniowy klimat opowieść o tych, których warto chronić, o zasadach, wierności przekonaniom i czynieniu dobra, w lekki sposób nawiązująca do książek Tolkiena, jest barwna i, choć na to nie wygląda, zawiera spory ładunek edukacyjny.

Gdy przeczytacie książkę, włączycie telefon, otworzycie drzwi wpuszczając stęsknioną rodzinę, przekażcie książkę Waszemu/zaprzyjaźnionemu dziecku/nastolatkowi, a później rozmawiajcie o jej przesłaniu. Ciekawą, a zarazem pomocną w rozmowach, może być lista pytań jakie Autor kieruje do czytelników na końcu książki. Pytania, w właściwie zagadnienia sprzyjające refleksji, można wykorzystać do omawiania powieści na spotkaniach dyskusyjnych klubów książki, czy w szkole.

Na koniec cytat. Jeden z wielu zakreślonych:

Pierwszą część życia spędzasz na nauce, nabieraniu siły i umiejętności. A potem, bez twojej winy, ciało zaczyna odmawiać posłuszeństwa. Cofasz się w rozwoju. Silne kończyny słabną, wyostrzone zmysły zawodzą. Uroda więdnie. Narządy przestają działać. Pamiętasz siebie w kwiecie wieku i nie wiesz, gdzie podziała się ta osoba. Osiągasz szczyt mądrości i życiowego doświadczenia, a jednocześnie zdradliwe ciało staje się więzieniem. [s. 143]

Czekam z niecierpliwością na kolejne części historii o Baśnioborze. A oczekiwanie będę sobie uprzyjemniać obrazkiem znalezionym na oficjalnej stronie serii: