Przejdź do głównej zawartości

Jujja Wieslander, Sven Norqvist. Mama Mu czyta.


Wydane przez
Wydawnictwo Zakamarki

Uwielbiam ironiczny wydźwięk opowieści o Mamie Mu i jej wiecznie narzekającym przyjacielu. Podczas lektury najnowszej książki uśmiechnęłam się, pomna poglądów Pana Wrony na to, czego krowy robić nie powinny, czytając:

- Czemu ty nie możesz robić jakiś zwykłych rzeczy? - spytał żałosnym tonem. - Pojeździłabyś sobie na rowerze czy nawet wdrapała na drzewo, cokolwiek.

Chyba żaden z bohaterów literackich nie wymykał się stereotypom tak bardzo jak ciekawa świata Mama Mu. Bardzo cenię tę sympatyczną krowę za nieustępliwe dążenie do spełniania swoich marzeń, do tego, by sięgać po rzeczy fascynujące, a zwyczajowo nie czynione przez krowy.

Jeśli jeszcze nie zdążyliście się zaprzyjaźnić z Mamą Mu i Panem Wroną to serdecznie polecam. Tym bardziej, że w tej książce Mama Mu pokazuje jak bogaty staje się świat kogoś, kto czyta.

Komentarze

Bazyl pisze…
Ale to jest pełnowymiarówka? Znaczy wielkoformatowa z ilustracjami na każdej stronie, Mama Mu?
Monika Badowska pisze…
Bazylu,
format ciut większy niż A4, stron 28 i Mama Mu na każdej lub prawie każdej stronie:-) http://www.zakamarki.pl/index.php/catalog/product/zajrzyjDoSrodka/id/128/curr/471
Bazyl pisze…
Czyli "stara", dobra, Mama Mu :)
Agnes pisze…
A to są jakieś inne Mamy Mu? Nie stare i nie dobre?
Monika Badowska pisze…
Chyba nie. Bazylu?

Popularne posty z tego bloga

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Pożegnanie

Od kilku dni zbieram się, by napisać o odejściu Amber. Jest mi trudno, odpycham ten czas, ale uznałam, że to będzie sposób na pewnego rodzaju domknięcie - tak mi bardzo potrzebne. Amber zamieszkała z nami 25 lipca 2019 roku. Wypatrzyłam ją na FB schroniska w Tomaszowie Mazowieckim, pojechaliśmy na wizytę zapoznawczą, a kilka dni później - już po nią. Ułożona w bagażniku na wygodnym materacu, przeczołgała się na tylne siedzenie i ułożyła na moich kolanach. Tak dojechaliśmy do domu. O początkach wspólnego życia przeczytacie TUTAJ  i TUTAJ . Gdy już nieco okrzepliśmy w codzienności z psem, a Amber - z ludźmi i kotami, pojawił się pomysł na wspólny jesienny wyjazd w Beskid Niski. Zanim to jednak się stało psica miała atak padaczki, co spowodowało, że wyjazd odwołaliśmy, wdrożyliśmy leczenie i od nowa zaczęliśmy oswajać z nami i wspólnym życiem zdezorientowanego chorobą psa. Udało się ustabilizować zawirowania zdrowotne i wówczas zaczęliśmy się cieszyć sobą wzajemnie już na 100%. Dopier...