Przejdź do głównej zawartości

Sorn Gara. Pan Toti. Pan Toti i ufoludki.

  

Wydane przez
Wydawnictwo Skrzat

Zanim zaczęłam czytać książeczki o Panu Totim próbowałam dociec kim jest twórca postaci. Okazało się, że Sorn Gara ma na imię Joanna i dysponuje własną stroną internetową. Zaspokoiwszy ciekawość otworzyłam książkę, by zawrzeć znajomość z "człowiekiem tak małym jak paluszek".

To, co mówi każdy z bohaterów, zapisane jest innym kolorem. I tak na przykład kwestie wypowiadane przez Pana Totiego są czerwone. Innowacyjne i - o ile dziecko czyta samo - utrwalające rozróżnianie barw i dopasowywanie kolorów do nazw. Oprócz opowieści i kolorowych ilustracji w książeczkach zamieszczono także obrazki czaro-białe stworzone wręcz do tego, by dziecko złapało za kredki, czy miejsca, w których należy dokończyć zdania, przeprowadzić bohaterów przez labirynt.

Pan Toti to życzliwie nastawiony do świata człowieczek. Towarzyszą mu Hehelem i Pozytyw. Opowieści okraszone są odrobiną magii, która ułatwia Panu Totiemu niesienie pomocy tym, którzy tej pomocy potrzebują.

Historie Pana Totiego uczą, że dobro jest dobrem, a zło - złem.

P.S. Ujęły mnie kotki z drugiej książki:)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k