Przejdź do głównej zawartości

Małgorzata Strzałkowska. Wyliczanki z pustej szklanki.



Wydane przez
Wydawnictwo Bajka

 Wlazł zarazek pod obrazek
małpę pchnęła pchła
w drzwiach bakterie żrą baterie
a szczur w berka gra.
 
Pamiętacie czasy podwórkowych zabaw? Niezbędne wówczas były nam wyliczanki. Popularne słowa rozbrzmiewały wśród wielu dzieci, a z wyjazdów wakacyjnych, oprócz muszelek, zasuszonych kwiatków lub słonej wody w butelce, przywoziło się nowe wyliczanki, nieznane dotychczas na podwórku.

Obawiam się, że wyliczanki z czasów mojego dzieciństwa straciły dziś na popularności. Wierzę jednak, że są dzieci, które wciąż za element konieczny do dobrej zabawy uważają wyliczankę. Jeśli znacie takie dzieci koniecznie podsuńcie im propozycje zawarte w książce "Wyliczanki z pustej szklanki". Poczucie humoru Małgorzaty Sztrzałkowskiej uwielbiam i - jestem przekonana - nie jestem w tym uwielbieniu osamotniona. 

Najdziwniejsze zestawienie słów, bohaterowie wyliczanek zupełnie niecodzienni i doskonała melodyjność tekstu sprawiają, że "Wyliczanki z pustej szklanki" mają szanse rozlać się, jak Polska długa i szeroka, by wzbogacić dziecięce zabawy.

Komentarze

magda pisze…
Za moich dziecięcych lat ,czyli 60-tych,ulubioną naszą wyliczanką była:siedzi baba na cmentarzu ,trzyma nogi w kałamarzu,przyszedł duch ,babę w brzuch,baba fik a duch znikł,"nie sądzę żebym mogła ją powtórzyć mojej wnuczce ,pewnie miałaby senne koszmary po tym,chyba byliśmy odporniejsi,silniejsi psychicznie,jak to powojenne pokolenie.

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k