Przejdź do głównej zawartości

Wyróżnienie i zimna codzienność

Od Mrouh z Manualnika Kocio-kwik dostał wyróżnienie:

Dziękuję bardzo:)

Chciałabym wyróżnić:

Abigail, gdyż uwielbiam podglądać jej czarujący, wielozwierzęcy dom,

Oliska z Małą Biedą i Kotem Pataponem, bo miło u nich,

Xmaseve od Teofila, Dzidki i Stefa za poezję w opowieściach o Stadzie,

Padmę z Miasta Książek, bo posiada dar inspirowania innych,

Montgomerry piszącą o tym, co Słowem Malowane; aż miło widzieć jak rozkwita w blogowym świecie.

*   *   * 

Zimna codzienność (czytaj zimne kaloryfery i aura niespodziewanie jesienna;)) przekonały Gusię, żę spać z nami na łóżku jest dobrze.

Koty przyłapane na kołdrzeniu wyglądają tak:

Nusia doszła do wniosku, że trzeba leżeć przy komputerze - tam będzie najcieplej:)


Ogólnie rzecz biorąc dni spędzamy pod kocem, opatuleni kotami i ubrani w ciepłe swetry i grubaśne skarpety. U Was też tak zimno?

Komentarze

abigail pisze…
U nas ciepło całkiem jeszcze... Ale opatulenia kotami zazdroszczę... I bardzo! bardzo dziękujemy za wyróżnienie... :)
montgomerry pisze…
Dziekuję bardzo za wyróznienie:) jest mi bardzo miło za tak szczególne słowa:) pozdrawiam serdecznie
kociokwik pisze…
Abigail,
a Twóje zwiarzaki Cię nie grzeją?:)

Montgomerry,
:)
Kot Patapon pisze…
A u nas dzis wlaczli grzanie, ale kot Patapon jest tego zdania, co Nusia i także zalegl koło komputera :)
Przy okazji rowniez bardzo dziekujemy za wyroznienie :)
abigail pisze…
kociokwiku - niestety nie. Urwis jak był mniejszy/młodszy troszkę spał mi na nogach... ale odkąd pojawił się Mały Kot to może raz mu się zdarzyło. Mały Kot chyba śpi w nogach (ale nie na), ale zdaje się, że nie codziennie. W każdym razie nie mam z nich zbyt wiele pożytku :P.
kociokwik pisze…
Olisku,
proszę bardzo:)

Abigail,
współczuję.

Mamy cieple kaloryfery!!!
mustahelmi pisze…
my od niedawna dogrzewamy się kominkiem - koty odkryły to źródło ciepła dopiero wczoraj, a dziś wykazywały wielkie zdziwienie faktem, że ta wielka rzecz, przy której wczoraj można było się ogrzać, dziś jest lodowata ;)))
kociokwik pisze…
Mustahelmi,
witaj:))) Skończyliście remont? Będziesz pisała?
Straszną rzecz zrobiliście nie paląc w kominku - bo niby gdzie Koty mają się ogrzać?;)))
EwKo77 pisze…
U nas nieśmiało grzeją kaloryfery, ale może nie powinnam się przyznawać ]:>

Na noc i tak je zakręcam, wiec kociska - sekcja juniorów - odkryła, że POD kołdrą jest cieplej niż NA niej.
W zeszłym roku tałatajstwo jeszcze spało w kartonie i nie marudziło. Daj palec, a...

Doczytuję, co tam słychać :)
kociokwik pisze…
Ewko,
ja lubię jak Kociaste przychodzą - tylko wtedy się ruszać nie można;)
xmas_eve pisze…
Wraz z Kotami bardzo dziękuję za wyróżnienie :)
kociokwik pisze…
xmas_eve,
proszę bardzo:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj