Borys Akunin. Pelagia i biały buldog.


Wydane przez

Wydawnictwo Noir Sur Blanc

Nie da się nie polubić mniszki Pelagii i wielebnego Mitrofaniusza:) Karty powieści osadzają ich w XIX-wiecznym Zawołżu, a czytelnikom dają posmak carskiej Rosji, tej żyjącej z rozmachem, bogactwem i prowincją, która świetnie sobie radzi bez zła nadciągającego ze stolicy.

Biskup oddelegowuje czernicę do pozornie banalnej sprawy - rudowłosa zakonnica ma odszukać tego, kto chce zabić jego ciotkę poprzez zabicie jej ukochanych psów, białych buldogów. Ale czy śmierć psów jest środkiem do pozbawienia życia ciotki? A może chodzi tu o inną śmierć?

Pelagia przypomina mi pewną Siostrę M. Żywiołową, rudowłosą, wiecznie gdzieś zajętą i pełną energii. Może znana mi Siostra M. nie rozwiązywała zagadek kryminalnych, ale i bez tego miała mnóstwo na głowie.

Drugim elementem przykuwającym moją szczególną uwagę i sprawiającym, że uśmiechałam się do autora bardzo szeroko, są wykłady na tematy polityczno-gospodarcze jakie biskup Mitrofaniusz wygłosił młodemu gubernatorowi, zakochanemu w szwajcarskim porządku, Antoniemu Antonowiczowi von Hagenau.  Znajdziemy tu porady jak oduczyć urzędników łapówkarstwa, wykład o wyższości podatku dziesiętnego nad innymi podatkami (by nie powiedzieć - nad dochodowym) oraz arcyciekawą rozmowę na temat godności człowieka i tego, czy można czuć się godnie, gdy jest się głodnym. Ech, gdyby i nasi włodarze zechcieli słuchać wielebnego Mitrofaniusza...

Oczywiście, oprócz elementów, które wskazałam i dla których "zapaliłam" do Kryminału Prowincjonalnego, zauważyć trzeba, że jest to świetnie, z bogactwem rosyjskiej duszy, napisana powieść:) Aż żal było kończyć...

Na pociechę mam na półce "Pelagię i czerwonego koguta". Muszę jeszcze tylko zdybać "Czarnego Mnicha":)

11 komentarzy:

Nemo pisze...

Jestem fanem Pelagii, nie lubię buldogów :)

Monika Badowska pisze...

Nemo,
nawet tych pokracznych francuskich? Przecież one sa takie brzydkie,że aż śliczne;)

agaczyta pisze...

Ja teraz czytam Czerwonego koguta, muszę zdobyć Białego buldoga, by szczęśliwie doczytać trylogię do końca. I też jestem fanką Pelagii, a jeszcze bardziej Mitrofaniusza :)

Nemo pisze...

Buldogi - przynajmniej te, które widziałem - paskudnie się śliniły :P Nie wiem czy były francuskie. Nie znam się na tym, generalnie obchodzę psy z daleka, większość z nich nawet mnie lubi, ale sęk w tym, że nie odwzajemniam tych uczuć ;)

Monika Badowska pisze...

Dededan,
pod koniec tygodnia mam nadzieję mieć "Czarnego mnicha", więc poczekam i z kogutem:)

Nemo,
ech - przecież psy są świetne;P

Nemo pisze...

Prowincjonalna - zależy z której strony zębów :)

Caitri pisze...

Poczułam się zachęcona - muszę zdobyć książki z Pelagia ;)
Pozdrawiam!

Monika Badowska pisze...

Caitri,
cieszę się:) Miłego zdobywania i jeszcze milszej lektury:)

insider pisze...

Akunin to pierwszorzędny pisarz drugorzędny - i do tego rosyjskojęzyczny (a ja mam do nich słabość)

Monika Badowska pisze...

Insider,
a ja dziś w bibliotece usłyszałam, ze Pelagia jest gorsza (i to z tomu na tom bardziej)od Fandorina. Prawda to?

vmr pisze...

Jeszcze nie miałam przyjemności z Akuninem, choć od jakiegoś czasu obija mi się o oczy. Teraz się czuję bardzo zachęcona. ;)

Copyright © Prowincjonalna nauczycielka , Blogger