Przejdź do głównej zawartości

Jurij Brĕzan. Wycieczka do Krakowa.


Wydane przez

Wydawnictwo Iskry

Napisana w 1967 roku powieść Serbołużyczanina stanowi rozliczenie z przeszłością wojenną. Obserwujemy we wspomnianiach głównego bohatera - Stefana - czas jaki spędził on z Norbertem zaprzyjaźnionym niemieckim studentem skierowanym na polską uczelnię i Adą, siostrą Stefana w latach poprzedzających wojnę. Kolejne spotkanie tej trójki przyjaciół to już czas wojny - Stefan ukryty w bramie kamienicy obserwuje jak Niemcy - i wśród nich Norbert - wybierają spośród zatrzymanych ludzi co ładniejsze Polki do burdelu. Jest i trzecia odsłona znajomości Stefana i Norberta. Brakuje tu Ady, ale jej miejsce zajmuje córka Norberta, wybierająca się na studia do Polski.

Barbara nie wie czemu drogi jej ojca i jego przyjaciela się rozeszły. Pociąga ją ten tajemniczy, odkrywający Polskę po latach mężczyzna. Rozpoczyna się romans będący w moim odczuciu formą zadośćuczynienia; Barbara wyrównuje Stefanowi krzywdy wyrządzone przez Norberta (choć nie wiem, że są takie krzywdy, których wyrównać nie sposób), a Stefan zbliża się do Barbary, by w ten sposób ugodzić jej ojca, by przekazać mu swój ból.

Niewielkich rozmiarów książka niesie w sobie wiele treści.

Polecam.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k