Przejdź do głównej zawartości

Wakacyjne kotki


















Komentarze

hersylia810 pisze…
Jaka duża Nusia! Jaka biała Gusi buzia! A Sisiulka jak pięknie prezentuje wąsiki!
zuzanna pisze…
Nie będę oryginalna-jaka duża Nusia!Smukła jak egipska figurka.A ptaszki niech lepiej nie podlatują.....
kociokwik pisze…
Nusia długa i pajęcza jak nastolatka;))) Gusia potrafi cały wieczór przesiedzieć na oknie. A Sisuleńka soicko leży na wysokościach - tam gdzie Maleńtas jeszcze jej nie przeszkodzi.

Zapraszam do obejrzenia innych zdjęć: link "Kotki trzy"
mosame pisze…
Jakie ładne logo macie. Ciri już na stałe zamieszka z kociastymi, że też na nim widnieje?
Oglądałam zdjęcia trzech kotków. Ciekawość kota rośnie wprostproporcjonalnie do kociej długości :)
Brahdelt pisze…
Ale maleńtas szybko rośnie, z wpisu na wpis!... *^v^*
kociokwik pisze…
Mosame,
Ciri co prawda z nami nie zamieszka, ale skoro należy do rodziny i na dodatek jesteśmy u niej -należy ja uwiecznić:)
A Nusia - faktycznie - coraz ciekawsza;)))

Brahdelt,
dumni jesteśmy z tego rośnięcia przeogromnie:)
nougatina pisze…
Wiesz, ostatnio dyskutowałyśmy w pracy o przygarnięciu kota ze schroniska. Koleżanka była przeciwna, bo jej znajoma wzięła dwa i długo się nimi nie nacieszyła. Już miałam powiedzieć "To co, mają umierać w schronisku, bo lepiej się do nich nie przywiązywać?", ale w zamian opowiedziałam im historię Nusi :) Mam nadzieję, że kogoś zainspiruje :)
kociokwik pisze…
Nougatino

też mam taką nadzieję:) Pozdrawiam:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k