Przejdź do głównej zawartości

Niedzielnik nr 12


Miało być długo, ale bierze mnie jakaś choroba i w związku z tym mam kłopot z zebraniem i sensownym przedstawieniem myśli. Zacznijmy od:

Książkę Głowackiego wygrałam na blogu peek-a-boo z czego bardzo się cieszę i za co dziękuję:) "Dar Humbolta"", jak się łudzę, pozwoli mi zaangażować się w czytanie noblistów. Macomber lubię, może irracjonalnie, od powieści, w których opisywała jak bardzo dobrze naszemu życiu robią pasje. Duńska powieść z serii "Terytoria Skandynawii" cieszy, bo jakoś więcej jest w moich lekturach książek szwedzkich niż innych skandynawskich. Na moje półki trafiły jeszcze inne książki, ale o nich opowiem później. Udało mi się też kupić w dedalusie "Tajne służby kapitalizmu", o których pisałam niedawno.

Czas jakiś temu spacerując po Warszawie uświadomiłam sobie, że urodziłam się za późno. O jakieś 20-30 lat. Że gdybym miała więcej lat niż mam, to, niczym bohaterka niedawno czytanej książki Fannie Flagg, mogłabym się nie przejmować wieloma sprawami, które wciąż zaprzątają moje myśli.

Czarna kotka pozująca z Sapkowskim pojechała dziś do swojego domu. Na pocieszenie zostały mi moje koty i Sapkowski. Walczę z wirusem zapatulona w koc, ogrzewana przez kota i grzane wino.

Życzę Wam miłego niedzielnego popołudnia.

Komentarze

Anonimowy pisze…
Pierwszy raz słyszę żeby ktoś :) chciałby być starszy , ja tam bym chciała być młodsza , zdecydowanie !
To chyba choroba tak pomieszała Ci w głowie i osłabiła odporność nie tylko na wirusy .
Zdrowia życzę i myśli jasnych i optymistycznych :)
Monika Badowska pisze…
Niebieska,
a toś mnie podsumowała;))) Książki wędrują poleconym. Pozdrawiam:)
Iza pisze…
W przypadku takich życzeń jak Twoje, nie trzeba żałować, wystarczy tylko cierpliwie poczekać. Jakieś 20-30 lat:).
Dużo zdrowia!
Anonimowy pisze…
Chciałam tylko na duchu podnieść !!!
Nie udało mi się ? Szkoda :(

Dzięki za .... :)))) zaczynam czekać .
Monika Badowska pisze…
Izo,
ale urodzona o 20-30 lat wcześniej żyłabym w innych czasach, a to też ma znaczenie:)

Niebieska,
przecież śmiałam się pisząc to, co napisałam:)
A ja Cię doskonale rozumiem, ja też czekam czasów, kiedy nie będę musiała przejmować się tzw. pierdołami, tylko z pobłażaniem patrzeć na szarpiących się młodych.
Chociaż, właściwie... a dlaczego nie zacząć od dziś?
Zaczynam!:)))

Ten Dar Humboldta mnie zaintrygował, idę poszperać, co to jest:)
Eireann pisze…
Też mam czasem wrażenie, że urodziłam się za późno, więc Cię dobrze rozumiem :-). Swoją drogą myślę, że te 20 lat przeleci nam błyskawicznie... ja np. nie mam pojęcia, gdzie się podziało ostatnie pięć ;-). Szybkiego powrotu do zdrowia!
kasandra_85 pisze…
Ładny stosik:)
Życzę zdrówka i dużo sił:)
Monika Badowska pisze…
Kalio,
ciekawy pomysł:)

Eireann,
myślisz, że błyskawicznie? Ponoć im człowiek starszy tym szybciej mija czas...

Kasandra,
dziękuję:)
Eireann pisze…
To chyba znaczy, że jestem już stara ;-D. Mnie leci błyskawicznie... właśnie usilnie myślę, jak ten upływ czasu spowolnić, ale nic mi nie przychodzi do głowy. Oprócz rzucenia pracy, ale wtedy zęby w ścianę ;-)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k