Przejdź do głównej zawartości

Światłość świata. Benedykt XVI w rozmowie z Peterem Seewaldem.


Wydane przez
Wydawnictwo Znak

W chwili gdy już, już zaczynałam lekturę Osieckiej trafiła w moje ręce rozmowa niemieckiego dziennikarza z Benedyktem XVI. Czekałam na nią od pierwszych zapowiedzi, więc sami rozumiecie - miała pierwszeństwo.

Peter Sewald rozmawiał z Papieżem codziennie godzinę,  przez sześć dni kończących pobyt Ojca Świętego w Castel Gandolfo. Czy sześć godzin to dużo, czy mało? Z książki wynika, że w sam raz. Owszem - są pewne kwestie, które kuszą, by poświęcić im więcej czasu i miejsca, ale treści  i poruszane tematy są dobrane idealnie do formy w jakiej zostały opublikowane, do tego, by trafić do wielu czytelników.

Kiedy w kwietniu 200 roku żegnaliśmy Jana Pawła II wydawało się, że jego następcy trudno będzie sprostać legendzie Papieża Polaka. Wybór niemieckiego kardynała był szeroko dyskutowany w środowisku ze względu na uwarunkowania polityczne, na kwestie dialogu międzyreligijnego. Minęło już ponad pięć lat od chwili, gdy Joseph Ratzinger przybrał imię Benedykta  i stanął na czele Kościoła katolickiego. Za jego czasów z herbu papieskiego zniknęła tiara będąca symbolem ziemskiej władzy, a pojawił się paliusz. Ale to nie jedyne zmiany.

Seewald pyta Papieża o sprawy najróżniejsze. Zaczyna od tych bliższych codzienności - o pierwsze wrażenia po konklawe, o relację z Janem Pawłem II, życie domowe, wypoczynek, posiadanie portfela, ulubiony zegarek i specyfikę papieskiej modlitwy. Porusza też tematy trudne - nadużycia seksualne w Kościele, ekskomunikę lefebrystów, kwestię środków zapobiegawczych AIDS, celibatu i ogólnie ujmując - zmian jakie w Kościele chcą wprowadzić w imię postępu ci, którzy najczęściej do Kościoła nie należą, ale z nieznanych przyczyn uważają, że wiedzą jak powinno funkcjonować to, co istnieje już ponad dwa tysiące lat bez ich rewolucyjnych pomysłów.

Po lekturze "Światłości świata" wzmocnił się mój szacunek do Benedykta XVI. Ze słów Papieża wyłania się inny Kościół niż ten o jakim mówią nam media. Zobaczcie jaki jest Kościół XXI wieku.

Komentarze

Iza pisze…
Kościól 21. wieku na pewno nie jest taki, jak jego obraz w mainstreamowych mediach.:)
Kiedyś ta ksiazka pewnie do mnie trafi, dzieki za tę notkę:).
Monika Badowska pisze…
Iza,
doskonała jest ta rozmowa. Dzięki niej uświadomiłam sobie wiele rzeczy, o których dotychczas nie myślałam.
Anonimowy pisze…
Trafiłaś dziś z tą książką idealnie :)i bardzo mnie zainteresowałaś , choć wydaje mi się że sporo wiem ....
Szanuję i bardzo lubię Benedykta XVI ale wciąż tęsknię za Janem Pawłem II właśnie "pakuję " walizki do Rzymu :)
Monika Badowska pisze…
Niebieska,
zazdroszczę wizyt w Rzymie:)
Anonimowy pisze…
wyślę CI karteczkę :))) jeśli tam dotrę , ale bardzo chcę !

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k