Przejdź do głównej zawartości

Emilia Dziubak, Eliza Staroma-Stępniewska, Iwona Wierzba. Draka Ekonieboraka.


Wydane przez
Wydawnictwo Albus

Kiedy kilka lat temu zetknęłam się z działalnością Fundacji Arka pomyślałam, że coś drgnęło, że nareszcie można dobrze i zajmująco mówić o ekologii. Od tamtej pory śledzę uważnie to, co dzieje się w zakresie edukacji ekologicznej (z przyjemnością przyglądałam się propozycjom organizacji promujących ekologiczny styl życia na Targach Edukacyjnych w Poznaniu) i z przyjemnością powitałam pojawienie się w księgarniach książki o tych, którzy nie do końca wiedzą o co tyle szumu w ekologią.

Tytułowy Ekonieborakma psa, po którym nie sprząta, kupije jedzenie, którego nie jest w stanie zjeść, rozrzuca śmieci, jeździ autem z potężnym silnikiem, włącza równocześnie wszelki sprzęt audio-wizualny, a śmieci wyrzuca zupełnie nie tam gdzie należy. Wychodzi na to, że Ekonieborak stanowi antywzór bohatera godnego naśladowania. Na szczęście do tego, co robi Ekonieborak mamy stosowny - proekologiczny - komentarz Profesora Sumienie.

Wydawnictwo Albus wyraźnie urasta do rangi ważnych graczy na rynku książki dziecięcej. Dobrej książki dla dzieci nigdy nie dość, więc pojawienie się dobrego wydawnictwa, z ilustratorami, o których wiele można zacnego powiedzieć cieszy. Was też?

Komentarze

Meme pisze…
Bardzo aktualny pomysł na książkę ;D Jestem ciekawa jak to wyszło Autorom ;)
Monika Badowska pisze…
Meme, doskonale wyszło:-)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k