Przejdź do głównej zawartości

Maria Ewa Letki. Czarusia.


Wydane przez
Wydawnictwo Bajka

Czarusia ma na imię Czarosława i jest po pierwsze czarownicą, po drugie właścicielką zaczarowanej chatki oraz Kota i Kruka. Podwójne imię wzięło się zaś stąd, że Czarosława mimo poważnego wieku postanowiła zaprzyjaźnić się z pewną dziewczynką i sama przybrać postać przedszkolaka (chciałam napisać przedszkolaczki, ale chyba nie ma takiego słowa, prawda?)

Sympatyczna czarownica żongluje udanie swoimi - to młodszym, to starszym - wcieleniami. Opiekuje się  Natalką podczas nieobecności rodziców dziewczynki jako Czarosława, a już jako Czarusia gra w dziewczynką w gumę i jeździ z nią na rowerze. Poza tym pomaga tym, którzy zachodzą do gderliwej chatki z kłopotami.

Książka Ewy Marii Letki odczarowuje postać złej czarownicy, Baby Jagi pokazując, że nawet czarownice maja marzenia, lubią grać w piłkę i smakuje im pomidorowa. 

Z "Czarusi" dowiedzieć się możemy, że nie taki wilk... Przepraszam - nie taka czarownica straszna jakby się wydawać mogło:-)

Komentarze

Książeczka wydaje się super :)
Jeśli jest w niej o czarowaniu to coś dla nas :) Synek lubi czary :P

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k