Przejdź do głównej zawartości

Edyta Łyszkowska. Zachowania mimetyczne kobiet pod wpływem telewizji i doświadczeń codzienności.


Wydane przez
Wydawnictwo Impuls


Ha! Czytałam tę książkę z wypiekami na twarzy i uczuciem, że zwiedzam zupełnie mi nieznane rejony ludzkiego postrzegania świata.


Edyta Łyszkowaka przedstawiła wyniki badań kobiet prowadzonych w dwóch grupach wiekowych, a sprawdzające relacje między oglądanymi programami telewizyjnymi i sposobem postrzegania rzeczywistości i siebie, związków, sposobem rozwiązywania konfliktów, czy poglądami religijnymi.

Od razu przyznam, że poglądy prezentowane przez kobiety w wieku 18-24 lat budziły we mnie to przerażenie, to chęć załamywania rąk, czy wreszcie śmiech. Uzależnienie od serialowych zdarzeń, planowanie dnia tak, by znalazł się w nim czas na obejrzenie 4325 odcinka "Mody na sukces", czy utożsamianie się z bohaterami seriali, to coś co nigdy nie przyszło by mi do głowy jako rzecz świadomie wybierana.

Wypowiedzi kobiet w wieku 25-39 lat są nieco bardziej stonowane i nie tak emocjonalne, choć to, jak respondentki znają najróżniejsze reklamy budzi mój niekłamany podziw podszyty jednak lekko ironią.

Oczywiście cześć stricte badawczą poprzedza dobrze opracowany dział teoretyczny, w którym możemy dowiedzieć się czym różni się kapitał kulturowy od kapitału ekonomicznego,  poznajemy stereotypy dotyczące kobiet ( z później realizacje owych stereotypów w reklamach), a wreszcie - poznajemy zasady badań telemetrycznych. 

P.S. To pisałam ja - wielbicielka serialu "Dr House";)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k