Terry Pratchett. Eryk.


Wydane przez

Wydawnictwo Prószyński i S-ka

Potrzebowałam Pratchetta. Kręciłam się po bibliotece szukająć nie wiedzieć czego, aż znalazłam się w pobliżu półki z fantastyką i olśniło mnie. Serce piknęło mi również przy Sapkowskim;), ale tym razem do domu powędrował ze mną "Eryk".

Nastolatek przeświadczony o własnych umiejętnościach wywoływania demonów (cecha odziedziczona po dziadku) z przestrzeni wyławia Rincewinda i jego Bagaż. Od maga żąda spełnienia trzech życzeń, a gdy Rincewind zaczyna za jednym pstryknięciem zmieniać miejsce i czas, w którym się znajdują, popada w euforię. Ale do czasu...

Taaak. Pratchett dobrze mi zrobił na samopoczucie. Na absurdy wokoło, na pretensje ludzi niczym nie uzasadnione, na pieniaczy i szarość za oknem.

Polecam:)

8 komentarzy:

Caitri pisze...

Pratchett na poprawę humoru zawesze dobry.
"Eryka" jeszcze nie czytałam.

Monika Badowska pisze...

Caitri,
:)

Hallgerd pisze...

Też czasem potrzebuję Pratchetta im więcej listopada tym bardziej. Chyba już czas na kolejnego. :)

Bazyl pisze...

"Nacja" za mną, "Eryk" przede mną :)

Monika Badowska pisze...

Hallgerd,
cieszę się, że nie jestem osamotniona w motywacji sięgania po Pratchetta:)

Bazyl,
oj, kolejność to ja już dawno porzuciłam;)

Anna pisze...

Eryka już dawno czytałam, teraz mam za sobą świeżo "Świat finansjery".

Anonimowy pisze...

Jestem dopiero początkującą fanką Pratchetta ("Pomniejsze Bóstwa"!), ale zgodzę się jak najbardziej, że na jesienną szaruchę jest świetny :]

Obecnie zapominam o pogodzie i ogólnemu nicniechceniusię przy "Pieśni Lodu i Ognia" (tom 2), ale parę Pratchettów stoi na półce i kusi ;)

Pozdrawiam,
Miranda

Monika Badowska pisze...

Anno,
przyznaję, że zanim wybiorę się do biblioteki sprawdzam na blogu, co juz przeczytałam;)))

Mirando,
mnie kusi wiedźmińska saga;)

Copyright © Prowincjonalna nauczycielka , Blogger