Przejdź do głównej zawartości

Dorota Sumińska. Zwierz w łóżku.


Wydane przez
Wydawnictwo Literackie

Dziś premiera!


Dziecięciem będąc zachwycałam się "Zwierzyńcem" prowadzonym przez Pana Michała Sumińskiego. Podziwiałam jego wiedzę o zwierzętach i lubiłam za życzliwość wobec stworzeń wszelkich.

Pani Dorota Sumińska, niespokrewniona ze wspomnianym leśnikiem, weterynarz i pisarka ma z nim kilka cech wspólnych. Przede wszystkim ową życzliwość i bogatą wiedzę o Braciach Mniejszych.

Nieczęsto się zdarza, aby móc - czytając coś w dorosłym życiu - poczuć się jak za dziecięcych lat - oczarowaną nowością, bogactwem i rozmaitością świata zwierzęcego. Dzięki opowieściom - bo też Pani Sumińska przecudnie opowiada - Pani Doktor zapadłam na cały dzień w historie szalenie zajmujące, historie prawdziwe, historie ukazujące jak nam ludziom niedaleko jest do natury i jak, niekiedy, wypaczyliśmy ową naturę szczycąc się niesłusznie własnym człowieczeństwem.

Układ książki jest uroczo prosty. Siedemdziesiąt pięć opowiastek podzielono wedle tematyki i zgrupowano w czterech rozdziałach: "Z tym największy jest ambaras, aby dwoje chciało naraz", "Emocje, które trudno opisać słowami", "Miłość niejedno ma imię", "Świat jest dziwnym miejscem". Niemalże w każdym z opowiadań Autorka przedstawia zwyczaje i zachowania przedstawiciela świata zwierząt, a później - jako swoiste uzupełnienie - przytacza historię człowieka, którego zachowanie tożsame jest z zachowaniem przedstawionego zwierzęcia. I tak na przykład poznajemy historię kocura, którego ukochaną wypożyczono na dni kilka do innego domu, by łapała myszy, a on podczas jej nieobecności stał się punktem zainteresowania wszystkich kocich dam w pobliżu i historię Pawła, który mimo, iż był żonaty, mieszkał samotnie i którego nawiedzały w owym osamotnieniu różne zainteresowane koleżanki. (Obydwie historie skończyły się podobnie - żony - i ludzka, i kocia - urządziły awanturę i mężowie poczuli się mężami, a nie słomianymi wdowcami).

Pani Sumińska w życiu zwierząt upatruje naszych naturalnych skłonności i cech. W naszym życiu - szczególnie tym współczesnym, pospiesznym - zauważa błędy, jakich nasi czworonożni, wielonożni i skrzydlaci współmieszkańcy nie popełniają. Między informacjami ściśle naukowymi, choć czasami tak zaskakującymi, że aż trudno wierzyć w ich prawdziwość, Autorka w serdeczny sposób przedstawia swoje poglądy, oceny świata i ludzi, przyjaciół i najbliższych.

Pani Dorota Sumińska pisząc książkę "Zwierz w łóżku" sprawiła, że zdumiałam się wielością świata zwierzęcego, śmiałam się z ludzkich i zwierzęcych poczynań, płakałam nad zwierzęcą i ludzką wrażliwością, złościłam na ludzkie zadufanie.

Jestem zachwycona, o czym chyba najdobitniej świadczy to, że gdy już odwróciłam ostatnią stronę książki, wróciłam na początek, by czytać ją od nowa:)


P.S. Dziś o 18:00 w Traffic Club na Brackiej w Warszawie odbędzie się spotkanie z pisarką. 

Komentarze

Anhelli pisze…
Witaj, ponownie :)

Tej pozycji jednak sobie nie odpuszczę. Wydaje się w sam raz na moje proste spojrzenie na świat.

pozdrawiam :)
Vi pisze…
brałam udział w losowaniu Dzień Dobry Tvn, ale znowu moje podniesione wysoko w górę palce zniknęły w otchłani innych paluchów :). A szkoda, bo mam ochotę na tą książkę !!!
Monika Badowska pisze…
Anhelli,
miłej lektury zatem:)

Virginio,
może gdzieś jeszcze będzie można ją wygrać? Powodzenia życzę:)
Anonimowy pisze…
Dlaczego usunięto niepochlebne komentarze? Proszę o uczciwą i pilną odpowiedź. W przeciwnym razie będę zmuszona uznać to miejsce jako wyjątkowo (...)
Monika Badowska pisze…
Komentarz zostały usunięte dlatego, że były szkalujące. Blog jest mój i ja za niego odpowiadam, a więc także za treści, które na nim się pojawiają. CO prawda jest to na platformie googlowskiej, ale moje wychowanie nakazuje mi usuwanie takich rzeczy. Do tego dochodzi jeszcze kwestia odpowiedzialności karnej. Dowód na to, że o te kwestie zadbałam już mam - komentarze usunęłam i dałam wyjaśnienie - ten właśnie komentarz. Uporczywe wieszanie tekstów podobnych do tych, które usunęłam nie pójdzie na konto moje tylko autora tychże tekstów. A to miejsce proszę sobie uważać za cokolwiek

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k