Przejdź do głównej zawartości

Joshua Ferris. I tak doczekaliśmy końca.


Wydane przez

Wydawnictwo Nowa Proza

Książka "I tak doczekaliśmy końca" opisuje życie zawodowe ludzi z wielkiej agencji reklamowej. Poznajemy bohaterów, gdy spotykają się w biurowych zakamarkach, by rozmawiać, a właściwie plotkować, by wysłuchiwać historii o ludziach mniej lub bardziej znajomych i by gremialnie zauważać, że z powodu kryzysu znów ktoś został zwolniony. Co prawda zwolnionym prawie nigdy, przynajmniej na początku, nie okazuje się ktoś z grupy opisywanej jako "my", ale realna groźba w postaci zwolnień innych pracowników obarczonych kredytami, rodzinami i zbyt podeszłym wiekiem by znaleźć nową pracę jako copywriter, jest zbyt realna i budzi narastający lęk.

Miałam kłopot z wyłowieniem idei przewodniej tej książki. Dodanie otuchy ludziom, którzy tracą pracę? Przekonanie ich o tym, że dadzą sobie w życiu radę? Że przyjaźnie nawiązane paradoksalnie w chwilach plotkowania kosztem pracy przetrwają najtrudniejsze chwile i gdy ludzi nie będzie już łaczyć praca, będą trwać?

Ciekawa jestem bardzo jak tę książkę odczytają ludzie pracujący w korporacjach, agencjach reklamowych. Gdyby ktoś z Was ją przeczytał i chciałby się podzielić wrażeniami, będzie miło:)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k