Barbara Kosmowska. Buba.
Wydane przez
Wydawnictwo Literatura
Nie wiem jak to się stało, że dotychczas nie przeczytałam "Buby". Cieszę się jednak, że nadrobiłam ten błąd, bo książka Barbary Kosmowskiej jest bardzo interesującą powieścią o współczesnej rodzinie.
Piętnastoletnia Agnieszka wychowuje się w dość bogatej osobowościowo rodzinie - mama jest egzaltowaną pisarką, tata nie mniej skupionym na sobie pracownikiem telewizji, a starsza siostra próbuje być gwiazdą seriali niepomna tego, iż mąż i syn niekoniecznie muszą pasować do jej medialnych planów. Całości rodziny dopełnia dziadek, którego namiętnością jest burbon, karty i totolotek oraz Anna Bartoszowa, kucharka i gospodyni domowa.
Buba, bo tak wszyscy mówią o dziewczynie, jest nieszczęśliwie zakochana w Adamie. To jednak nie jedynie nieszczęście, jakie ją spotyka. Zmuszona jest do obserwowania bujnego życia emocjonalnego swoich rodziców, sama pozostając niejako na obrzeżu ich zainteresowań. Szczęście Bubie zapewniłaby zgodna, serdeczna atmosfera między wszystkimi członkami rodziny, a o taką, w jej lekko zwariowanym domu, jest szalenie trudno. Ma jednak dziadka, który wbrew temu, co wmawia mu jego córka, jest rezolutnym starszym panem i opokę w postaci przywołanej już Bartoszowej.
Powieść Barbary Kosmowskiej pokazuje świat postawiony na głowie. Świat, w którym dziecko - szczęściem nastoletnie i potrafiące o siebie zadbać - okazuje się być wyważone, spokojne i mądre, a cechy te stawiają je w wyraźnej opozycji do rodziców. Autorka pokazuje, jak funkcjonuje rodzina, w której to nie nastolatek przeżywa bunt, zauroczenie sektą, szaleńczą miłość. Wskazuje na wagę więzi rodzinnych i szerzej - międzyludzkich, dotyka problemu przemocy domowej, a także marginalizowania osób starszych. I pokazuje, co stanowi o prawdziwym szczęściu.
P.S. Wydawnictwo Literatura rozpoczęło nową serię "Plus minus 16". Na razie, oprócz "Buby", ukazała się książka Barbary Ciwoniuk "Musisz to komuś powiedzieć". W tym roku ukażą się także: "Zielone słońce" Zbigniewa Kowerczyka, "Kawa z kardamonem" J. Jagiełło, "Czworo i kości" Kazimierza Szymeczko.
8 komentarzy:
Pamiętam, że gdy miałam jakieś 13-14 lat bardzo chciałam tę książkę przeczytać, niestety w bibliotece była nie do zdobycia, wiecznie wypożyczona, a później w ogóle o niej zapomniałam. A tu proszę, wznowienie :D
Czytałam tę książkę, ale o dziwo wypożyczyłam ją w "dorosłej" wypożyczalni. Chętnie sięgnę po nią jeszcze raz. Niedawno czytałam "Prowincję" Kosmowskiej - niby banalna fabuła: dojrzała kobieta porzuca wielkie miasto , by osiąść w małej miejscowości i zacząć nowe życie... - ale zgrabnie napisane, miło się czyta, jest i wesoło i smutno... Polecam!
Uwielbiam te powiesc, kupilam corce i lyknelysmy ja obie. Mam tez na polce druga czesc, jeszcze nie przeczytalam, ale corce tez sie podobala. W ogole lubie Kosmowska, spotkalam ja na targach, mialam okazje z nia porozmawiac dosyc dlugo, bo zdazylam przed tlumem, swietna babka.
Agnesto - ona byla w doroslym dziale pewnie dlatego, ze ona wczesniej pisala dla doroslych, a Buba byla jej pierwsza powiescia dla mlodziezy
Bardzo ciekawa recenzja. Będę mieć tę książkę na oku.
Izsur,
to chyba będziesz teraz czytała?
Agnesto,
pewnie poszukam czegoś Barbary Kosmowskiej, bo zaintrygowała mnie swoim pisaniem. Ciekawa jestem brzmienia jej powieści dla dorosłych.
Kasiu,
zazdroszczę:)
Penny Lane,
:)
Chyba muszę ją przeczytać ;)
Dziś byłam w bibliotece i wróciłam z... "Bubą"! A na okładce wymieniono jeszcze inne tytuły tej autorki. Znam "Teren prywatny " i "Prowincję", ale muszę poszukać "Głodnej kotki" i "Gobelinu".
Ooooo, jeszcze przypomniało mi się, że czytałam "Hermańce", ale to mi jakoś nie przypadło do gustu.
Agnesto,
byłam wczoraj w bibliotece, ale zapomniałam o Kosmowskiej. Wstyd po prostu;)
Prześlij komentarz