Przejdź do głównej zawartości

Zygmunt Gloger. Skarbczyk.


Wydane przez
Wydawnictwo Stopka

Dotychczas w mojej świadomości głównym znawcą i piewcą ludowości i obyczajów ziem polskich był Oskar Kolberg. Okazuje się, że nie tylko on zasłużył się polskiej etnografii. Ważną postacią jest także Zygmunt Gloger żyjący na przełomie XIX i XX wieku.

W "Skarbczyku" Gloger zgromadził gry i zabawy, żarty, przysłowia i zagadki. Przyznam, że zadziwiło mnie to, jak wiele zabaw towarzyskich jest nam nieznanych, a wartych tego, by je przypomnieć.

Pamiętacie taką zabawę, w której krzeseł jest mniej niż uczestników? Zygmunt Gloger przywołuje kilkanaście odmian tej metody spędzania wolnego czasu w grupie. A znacie grę, w której każdy naśladuje inny instrument i na znak dany przez dyrygenta wydaje stosowny głos? Jestem pewna, że Waldemar Malicki zna. Folklorysta przytacza też zabawę w "plotki", zwaną dziś głuchym telefonem", ciuciubabkę, wszelkie typy zabaw z fantami, aż wreszcie 126 zagadek (na szczęście są też ich rozwiązania) oraz blisko pięćset przysłów.

Kiedyś wspomniane zabawy umilały czas dorosłym. Dziś większość z tego, co opisuje Gloger jest zapomniana, a w to, co pozostało w ludzkiej pamięci, bawią się dzieci. A przecież jesteśmy homo ludens. Dlaczego nasze zabawy tak się zmieniły?

"Skarbczyk" pobudza do refleksji, ale zachęca też do zabawy. Warto do niego zajrzeć, choćby po to, by zaproponować swoim gościom coś niezwykłego. Ot, choćby zagadki:

Po białej górze gęsiami orze,
czarne proso sieje, nigdy go nie zbierze.
[s. 42]

Komentarze

Agnesto pisze…
Ciekawa propozycja. A rozwiązanie zagadki to może pisarz, który gęsim piórem na białym papierze "sieje" czarne litery... ;-)
A to czytelnicy zbierają plon ;-)
Monika Badowska pisze…
Agniesto,
byłaś blisko:) To pismo:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k