Przejdź do głównej zawartości

Zbigniew Lengren. Gałgankowy skarb.


Wydane przez
Wydawnictwo Babaryba

Niestety, nie pamiętam "Gałgankowego skarbu" z dzieciństwa*. Powodowana tym większą ciekawością postanowiłam zobaczyć, cóż zachwycającego jest w książeczce, którą Zbigniew Lengren napisał i narysował dla córki.

Mała Kasia zgubiła Murzynka, szmacianą laleczkę. Dziecko płacze, więc cała rodzina zaczyna poszukiwania. Szukają, znaleźć nie mogą, więc niosą "pocieszacze". Tak w najprostszy sposób można przedstawić fabułę opowieści. Ale choć prosta, ma w sobie urok ukryty tak w słowach, jak i w rysunkach.

Uwielbiam, i jak sądzę dzieli ze mną to uwielbienie rzesza dzieci, wyliczanki. A tych w "Gałgankowym skarbie" mamy pod dostatkiem. Gdy Autor zaczyna wyliczać członków rodziny szukających Murzynka robi się przyjemnie, swojsko i miło. Po pierwsze - angażująca się wspólnie w jakieś przedsięwzięcie rodzina jest rzadkim i dlatego szczególnie cenionym motywem, po drugie - przyjemność głośnego czytania owych wyliczanek trudno zastąpić czymś innym.

Ma owa książka jeszcze jeden aspekt przyjazności. Bez najmniejszych kłopotów mali czytelnicy (słuchacze?) zrozumieją żal Kasi za utraconą zabawką, zabawne ilustracje uatrakcyjnią im możliwość śledzenia wydarzeń, a rytmiczność tekstu wyciszy ich i zapadnie błyskawicznie w pamięć. 

* Pamiętam za to "Dr Dolittle" ilustrowane przez Lengrena:)

Komentarze

MoWi pisze…
Ja również tej książeczki nie pamiętam z dzieciństwa ale Doktora i owszem :-)
Jednak już nadrobiłam zaległości i o Kasi poczytałam. Polecam również!
Monika Badowska pisze…
Mamo_Adama,
co polecasz?
MoWi pisze…
Polecam "Gałgankowy Skarb"
Monika Badowska pisze…
Mamo_Adama,
taaak, teraz już pojęłam kontekst Twojej wypowiedzi. Wczoraj było za późno;)
Agnes pisze…
A mnie się kojarzy ta Kasia skądś!
znajoma_Kasi pisze…
Oooo, mnie też :)
znajoma_Kasi pisze…
Oooo, mnie też :)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k