Przejdź do głównej zawartości

Centymetry szczęścia

Zaczaiłam się wczoraj na Nusię gdy Z. przygotowywał kotom jedzenie. Nusia zawsze staje na dwóch łapkach i sięga do kuchennego blatu nie mogąc się doczekać kiedy już dostanie miskę. Gdy tak stoi opiera przednie łapki o blat. Co więcej - mam wrażenie, że nie rozciąga się wówczas na całą długość - no bo skoro sięga, to po co. Blat kuchenny mamy na wysokości 85 cm od podłogi.

Wczoraj spotkało mnie wieczorem wielkie szczęście. Sisi postanowiła ułożyć się na mnie do snu. Zawinęła się w śliczny obwarzanek i zasypiała, gdy nadeszła Nusia. Młodsza kotka ma doskonale opracowaną taktykę zdobywania miejsc już przez kogoś zajętych. Staje tuż obok i pomalutku przysuwa się coraz bliżej upatrzonego punktu. Sisi zrezygnowała i odeszła, a Nuśka z miną wielce zadowoloną zajęła jej miejsce. Podobna technikę Nusinka stosuje przy miskach - zazwyczaj to Gusia się usuwa. O ile jednak w kuchni interweniujemy, to w sypialni jest trudniej - Sisi nie lubi zamieszania i poszłaby także, gdybym odegnała Nusię. Co ciekawe zdarza się im spać razem. Wczoraj najwyraźniej nie było to możliwe.

Wyścieliliśmy ręcznikiem kaloryfer. I Sisuleńka przespała tak wczoraj dłuższy czas:

Zdjęcia Nusi będą. Muszę tylko reanimować aparat.

Komentarze

Anonimowy pisze…
Śliczne kiciusie :) ja mam dwie szalone kotki.
Bardzo ciekawy blog.
Pozdrawiam!

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k