Przejdź do głównej zawartości

Ewa Nowak. Niewzruszenie.


Wydane przez
Wydawnictwo Egmont

Z każdą przeczytaną książką Ewy Nowak umacniam się w przekonaniu, że lubię Autorkę i jej styl pisania podziwiając jednocześnie jej umiejętność stwarzania bohaterów i ich świata.

Marianna i Lew są rodzeństwem. Dzielące ich trzy lata życia stają się wobec dojrzałości młodszego brata niezbyt wielką przeszkodą i młodzi Henselowie są dla siebie przyjaciółmi. Ich mama jest wróżką z doktoratem z psychologii, a tata - uważany przez sąsiadów za rencistę - ma zespół muzyczny, z którym grywa na weselach. Całości rodziny dopełnia dziadek z zaawansowaną chorobą Alzheimera, który wspomina płomienny romans z własną żoną nie łącząc zupełnie osoby ze wspomnień z kobietą, która jest z nim codziennie, babcia, która znosi owe wspominki z nikłą cierpliwością i Ewunia, świnka wietnamska, będąca u Henselów tylko tymczasowo, ale intensywnie. W otoczeniu tego radosnego i nieco kłopotliwego rozgardiaszu domowego Lew zakochuje się w Gośce, koleżance z klasy Marianny, a Marianna decyduje się na spotkania z chłopakiem, który ją irytuje, choć ma cechy "dobrego" chłopaka.

Wielką zaletą książek Ewy Nowak jest swojskość bohaterów. Marianna i Lew budzą sympatię, stają w szeregu dobrych znajomych ze stron powieściowych właściwie od pierwszych kart książki. Łatwo polubić także ich rodziców, którzy, choć zawody mają nietypowe i ukrywane przed społecznością podwórkową, podchodzą do swoich dzieci rzetelnie i z sercem. Autorka stworzyła postacie tak sugestywne, że aż trudno wątpić w to, że gdzieś na jakimś osiedlu wróżka Sylwana spaceruje o poranku z wietnamską świnką na smyczy w stronę piekarni.

Z pewnością młodzi ludzie, do których adresowana jest ta książka, skupią uwagę na wątkach emocjonalnych, dotyczących zakochania i jego braku. Mnie jednak najbardziej spodobały się relacje rodzinne portretowane przez Autorkę. Jak widać - książkę mogą czytać i osoby w wieku lat kilkunastu, i odpowiednio starsze;)

P.S. Na stronie Ewy Nowak znalazłam fragment, który do książki nie trafił. Zapraszam.

Komentarze

kasia.eire pisze…
Kocham Ewe Nowak, czego nie raz dawalam wyraz na blogu i w komentarzach, wlasnie za to, o czym mowisz, jej bohaterowie sa zawsze tacy, jakich moglabys spotkac na ulicy czy osiedlu. Poza tym uwazam, ze ona czegos uczy, nie tylko poucza, a przy okazji jest ciekawa. Moja corka dorastala wraz z jej ksiazkami i jestesmy jej wierne do dzis (OBIE!) Wlasnie kupilam te ksiazke (wolalabym zeby byly w miekkiej oprawie, ale tansze) i bedziemy czytac.
Aneta pisze…
Jeszcze nie miałam przyjemności czytać żadnej książki tej autorki :) ale pewnie to nadrobię :)
Monika Badowska pisze…
Kasiu,
pamiętam co pisałaś przy ostatniej recenzji książki Ewy Nowak. Wiesz, cieszy mnie to, że wciąż są autorzy, z których się nie wyrasta:)

Aneta,
polecam serdecznie:)
Anonimowy pisze…
Ja również bardzo cenię powieści Ewy Nowak. Ostatnią jaką czytałam podobnie - było "Niewzruszenie". Każda jej powieść ma na mnie niesamowity wpływ - chociaż to książki dla młodzieży są mi bardzo bliskie.
Irena Bujak pisze…
Zapowiada się ciekawie ;) Będę o niej pamiętać ;)
Monika Badowska pisze…
Beatrix,
Ewa Nowak pisze książki dla wszystkich, choć niby do młodzieży;)))

Bujaczek,
koniecznie:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k