Przejdź do głównej zawartości

Karina Schaapman. Mysi Domek. Sam i Julia. Sam i Julia w teatrze.


Wydane przez
Wydawnictwo Media Rodzina

"Mysi domek" to książka, którą trudno podzielić mi się z dziećmi. Dziecięca część mnie wciąż na nowo chce wpatrywać się z zachwytem w świat wyczarowany przez Karinę Schaapman. Wielka wartością tej książki są ilustracje przedstawiające Mysi Domek, którzy w oryginale obejrzeć można w amsterdamskiej bibliotece. Jednak autorka opowiada historię Sama i Julii nie tylko graficznie. Równie istotny jest zapis z doświadczeń mysich dzieci.

A co w nich mamy? Rodzinę składającą się z córki i mamy oraz rodzinę liczną i wielopokoleniową. Mamy przyjaźń, codzienne żmudne ćwiczenia muzyczne uwieńczone sukcesem, mamy śmierć bliskiej osoby, którą przeżywają wszyscy wspólnie. Jest także czas na świętowanie urodzin Mamy i końca Ramadanu. Ważna jest również praca - zarówno ta naukowa, taty Sama, praca szmaciarza, przy którym Julia i Sam uczą się szacunku do zarobionych pieniedzy, jak i ta dla całej społeczności, codzienne spalanie odpadów.

Mam nadzieję, że Karina Schaapman nie poprzestała na dwóch książeczkach ilustrujących życie w świecie wykreowanym z włóczki, skrzynek po pomarańczach, masy papierowej. Pozostając pod wielkim wrażeniem książki wyznam, że plakat towarzyszący pierwszej części "Mysiego domku" wisiał w naszym domu bardzo długo.

P.S. Fotografia przedstawia miejsce, w którym Sam ćwiczy grę. Chciałabym mieć taką fototapetę:-)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj