Agata Christie. Tajemnica gwiazdkowego puddingu.


Wydane przez
Wydawnictwo Dolnośląskie

W książce zatytułowanej "Tajemnica gwiazdkowego puddingu" zamieszczono sześć opowiadań. W pięciu z nich śledztwo prowadzi Herkules Poirot, w jednym tajemnicę tropi Panna Jane Marple.

Akcja tytułowego opowiadania wiedzie Poirota na angielska prowincję. Detektyw zostaje zaproszony na okres Bożego Narodzenia do King Lacey, gdzie ma wyśledzić olbrzymi, bardzo cenny, rubin. 

"Zagadka hiszpańskiej skrzyni" zwraca uwagę czytelników na znaczenie emocji w związkach między ludźmi, a szczególnie na siłę zazdrości.

W "Popychadle" Herkules Poirot szuka winnych śmierci sir Rubena Astwella zaprzeczając - ku zmyleniu mordercy - intuicji kobiecej.

"Dwadzieścia cztery kosy" chyba najpełniej ze wszelkich opowieści z tego tomu oddają obyczajowość angielską. Czy wyobrażacie sobie kogoś, kto od dziesięciu lat odwiedza restaurację we wtorki i czwartki o tej samej porze i zamawia to samo, a nikt z obsługi nie wie kim jest ten mężczyzna, jak się nazywa i gdzie mieszka? To realne chyba tylko w Wielkiej Brytanii;) 

"Sen" to opowieść o mężczyźnie, któremu śni się co noc, że popełnia samobójstwo. Pewnego dnia Benedict Farley naprawdę odbiera sobie życie. I wówczas na scenę wkracza belgijski detektyw tropiąc powiązania między snem, a rzeczywistością.

Panna Marple wyjaśnia kto kogo zabił i dlaczego w domu zwanym "Szaleństwem Greenshawa".

Agata Christie w przedmowie do tej książki przyznała, że tytułowe opowiadanie jest hołdem złożonym świątecznym dniom jakie pamięta z dziecięcych lat. Zbiór opowieści detektywistycznych porównała do uczty, a każdemu z opowiadań wyznaczyła inną rolę - a to dania głównego, a to przystawki, czy też deseru. Z przyjemnością dopasowałam swoje czytanie do konwencji zaproponowanej przez Autorkę i śledząc losy jej bohaterów rozsmakowywałam się w atmosferze angielskiej prowincji z początków XX wieku.

4 komentarze:

Dominika S. pisze...

Czytałam ten zbiór parę lat temu i pamiętam, że również mi się podobał :) Co ciekawe, nie przepadam za opowiadaniami jako takimi, ale w tym przypadku mi to nie przeszkadzało.

Monika Badowska pisze...

Dosiak,
myślę, ze tajemnica tkwi w kunszcie Autorki. Każde z opowiadań jest doskonałą całością:)

sabinka.t1 pisze...

Kiedyś czytałam częściej książki tej autorki, teraz sama się zastanawiam dlaczego nie sięgam?
Zapraszam do siebie :o)

http://sabinkat1.blogspot.com/

Monika Badowska pisze...

Sabinko,
dodałam Cię do listy odwiedzanych blogów;)

Copyright © Prowincjonalna nauczycielka , Blogger