Przejdź do głównej zawartości

Andrew Linzey. Teologia zwierząt.

Obraz
Autor:
Wydane przez
Wydawnictwo WAM


Książka Linzeya to książka teologiczna. Nie mam kompetencji do tego, by ocenić, czy propozycja autora to rzetelna teologia, a już w żadnym razie nie chcę się wdawać w spór o to, czy teologia jest nauką. Stwierdzając, że książka jest teologiczna, mam na myśli to, że Linzey pisze o zwierzętach w kontekście teologii; w kontekście teologii rozpatruje rozmaite kwestie oraz stawia tezy, przy czym chodzi o teologię chrześcijańską.

Gdyby stwierdzić, że Linzey pisze o prawach zwierząt, to byłoby to złe stwierdzenie, gdyż zamiarem autora jest wykazać, jaką postawę względem zwierząt powinien zajmować chrześcijanin, a owo "powinien" wynika z teologii. Linzey odrzuca eksperymenty na zwierzętach i zabijanie zwierząt, także w przypadku, gdy chodzi o zabijanie w celu zdobycia pożywienia, jednak przytomnie podkreśla, że chodzi mu o o ludzi żyjących w bogatych krajach Zachodu, bowiem w wielu miejscach na świecie ludzie muszą zabijać po to, by jeść.

Linzey wykazuje, że Biblia nie pochwala zabijania zwierząt, nie mówiąc już o zalecaniu. Wiele jest w książce odniesień do Biblii i wiele jest odniesień do prac rozmaitych autorów, w tym teologów. Mamy cytaty i omówienia tez Bartha, Schweitzera, Arystotelesa, św, Tomasza z Akwinu, Singera i wielu innych. Niektóre z omawianych jesz to tezy kontrowersyjne, jak choćby te oto słowa Jamesa Gustafsona: "Jeśli Bóg jest dla człowieka, nie musi to oznaczać, że człowiek jest celem dzieła stworzenia. Głównym celem Boga może nie być zbawienie ludzi".

Linzey pięknie pisze o tym, że ludzie, jako gatunek najbardziej rozwinięty, powinni przede wszystkim prezentować troskę i postawę służebną, bo mają do wypełnienia swoją rolę kapłańską.

Autor prowadzi rozważania nad wegetarianizmem, eksperymentami prowadzonymi na zwierzętach, inżynierią genetyczną i wieloma innymi ciekawymi oraz ważnymi kwestiami. Dla mnie jednak najmocniejszą tezą w książce, tezą, nad którą prędzej czy później musi pochylić się każdy, kto poważnie traktuje wyzwania, jakie stawia człowiekowi chrześcijaństwo, jest teza wzięta z "The Christian Universe" Eryka Mascalla i mówiąca o tym, iż "błędne jest mniemanie, że Jezus Chrystus ma olbrzymie znaczenie dla istot ludzkich, lecz jest zupełnie bez znaczenia dla reszty stworzenia”.

P.S. Fragment.
Etykiety:

Komentarze

Klaudyna Maciąg pisze…
Na pewno dobra, dokształcająca pozycja, ale nie do końca dla mnie...
środa, listopada 10, 2010
B. Silver pisze…
Bardzo ciekawa pozycja, poszukam jej, jako że problematyka Obrony Praw Zwierząt itp nie jest mi obojętna. Czytałam nawet ostatnio pewien ustęp z książki, także chrześcijańskiej, o podejściu w danej religii do zwierząt. To chyba dobry znak, że powstają takie pozycje, nawet jeśli nie ze wszystkim można się zgodzić; wiedza zawsze się przydaje :)

Pozdrawiam serdecznie :)
środa, listopada 10, 2010
Monika Badowska pisze…
Futbolowa,
cóż mogę powiedzieć...

Barbaro,
zaznaczyłam, że nie jest to książka o prawach zwierząt;) Ale bez względu na to - gorąco zachęcam do lektury:)
środa, listopada 10, 2010
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Pożegnanie

Autor:
Od kilku dni zbieram się, by napisać o odejściu Amber. Jest mi trudno, odpycham ten czas, ale uznałam, że to będzie sposób na pewnego rodzaju domknięcie - tak mi bardzo potrzebne. Amber zamieszkała z nami 25 lipca 2019 roku. Wypatrzyłam ją na FB schroniska w Tomaszowie Mazowieckim, pojechaliśmy na wizytę zapoznawczą, a kilka dni później - już po nią. Ułożona w bagażniku na wygodnym materacu, przeczołgała się na tylne siedzenie i ułożyła na moich kolanach. Tak dojechaliśmy do domu. O początkach wspólnego życia przeczytacie TUTAJ  i TUTAJ . Gdy już nieco okrzepliśmy w codzienności z psem, a Amber - z ludźmi i kotami, pojawił się pomysł na wspólny jesienny wyjazd w Beskid Niski. Zanim to jednak się stało psica miała atak padaczki, co spowodowało, że wyjazd odwołaliśmy, wdrożyliśmy leczenie i od nowa zaczęliśmy oswajać z nami i wspólnym życiem zdezorientowanego chorobą psa. Udało się ustabilizować zawirowania zdrowotne i wówczas zaczęliśmy się cieszyć sobą wzajemnie już na 100%. Dopier...
5 komentarzy
Czytaj dalej »