Przejdź do głównej zawartości

Agnieszka Ginko. Tutlandia.

Obraz
Autor:
Wydane przez
Wydawnictwo Media Rodzina

W Tutlandii mieszkają mała Tutka, nieco starszy Tutek i ich rodzice. Rozdzina jest zwykła-niezwykła; są ze sobą żżyci, okazują sobie uczucia, lubią spędzać razem czas. Przyznacie współcześnie niezbyt częste...

Codzieność w Tutlandii wyznaczają zwykłe czynności - śniadanie, wyjście na spacer, odwiedziny kuzynki. Sa też chwile smutniejsze od innych w rodzinie Tutka - choćby ta, gdy zaczyna brakować pieniędzy i tata musi wyjechać z domu, by je zarabiać.

Książka Agnieszki Glinko utrwala mijający porządek świata i daje doskonałe wyjście do rozmów na wiele tematów. Budzi nostalgię za dobrymi rodzinami i , być może niczym nie uzasadnioną, nadzieję na nieustające istnienie rodzin podobnych tej z Tutlandii.
Etykiety:

Komentarze

Anonimowy pisze…
Brzmi świetnie! Mimo że wiek mnie nie chwyta na "takie lekturowe huśtawki", to z chęcią zajrzę.
poniedziałek, lipca 22, 2013
Unknown pisze…
Czytałam, chociaż nie mam kilku lat, piękne zaczarowane historie osadzone w rodzinie i codziennych problemach, z poczuciem humoru. Szczerze polecam tym małym jak i dużym.
wtorek, października 29, 2013
Monika Badowska pisze…
Recenzencki,
i jak zajrzałaś?

Agnieszko,
:-)
środa, października 30, 2013
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę
10 komentarzy
Czytaj dalej »

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Autor:
Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k
12 komentarzy
Czytaj dalej »