Przejdź do głównej zawartości

Darek Foks. Wielkanoc z Tygrysem.



Wydane przez
Wydawnictwo Czarne

Lubię kryminały. Ostatnio (o czym pisałam nieco wcześniej) rozsmakowałam się w książkach sensacyjnych, których akcja osadzona jest w jednym z powszechnie znanych miast Polski. „Wielkanoc z Tygrysem” jest kryminałem, i choć nie z gatunku „z miastem w tle”, jego fabuła wydaje się być pociągająca.

„Wielkanoc z Tygrysem” to powieść z wątkiem kryminalnym, której akcja rozgrywa się w świecie serialu. Narrator prowadzi czytelnika przez miasteczko Bergmanowo, ukazuje mu związki istniejące między mieszkańcami owego miasteczka, by za chwilę oddalić się, opuścić świat filmu i zaproponować obserwowanie scenarzysty pracującego nad ekranizacją „Lalki” Bolesława Prusa. W Bergmanowie żyją aktorzy, funkcjonują szkoły filmowe, porządku pilnuje straż serialowa, a codzienność mieszkańców uzależniona jest od blichtru filmowego.

Monika Rapacka, znana aktorka „Bergmanowa”, wiedzie życie samodzielne, aczkolwiek nie do końca samotne. Trzej mężczyźni, z którymi w czasach młodości była związana, nadal utrzymują z nią kontakt (jak sami określają – intymny), a co więcej mieszkają w niewielkiej od niej odległości. Jeden z nich jest dilerem narkotyków, kolejny rektorem szkoły filmowej, a trzeci z nich jest odpowiedzialny za rozbudowę miasteczka filmowego.

Tajemnicze zniknięcie aktorki i nie mniej tajemnicze morderstwo na niej dokonane, śledztwo prowadzone przez Reinera i Wielkopolskiego (to scenarzysta i producent „Bergmanowa”, którzy w serialu grają role strażników serialowych) odkrywają przed czytelnikiem charakter związków Moniki Rapackiej z mężczyznami, ukazują głęboko skrywaną tajemnicę aktorki, a także, niejako przy okazji, pokazują świat zdominowany przez media, mediom podporządkowany.

Wędrowanie przez świat „Bergmanowa”, nasycone intrygą kryminalną, stanowi interesujące doznanie nie tylko dla miłośników powieści sensacyjnych. W „Wielkanocy z Tygrysem” można dostrzec krytykę świata ślepo ufającego przekazom medialnym, świata skupionego na operach mydlanych i zatracającego poczucie rzeczywistości, która istnieje, choć nie pokazuje się jej na szklanym ekranie.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k