Przejdź do głównej zawartości

Już bez gorączki

Obraz
Autor:

Dzisiejsza wizyta u weterynarza przyniosła nieco uspokojenia. Po pierwsze Nusia nie ma już gorączki - termometr wskazał 38,5 st.C. Po drugie - jest lepiej z pracą jelit. Kocinka dostała znów zastrzyki i jeszcze jedną dawkę antybiotyku na jutro (to bardziej dla kontynuacji leczenia).

I co ważne - weterynarz obciął Nusiowe pazurki;)

Aaaa, zapomniałabym - Nusia waży 4,5 kg:)

Etykiety:

Komentarze

abigail pisze…
:) Dobrze, że szybko wraca do zdrowia :). A wagę ma słuszną :)!
piątek, września 04, 2009
kociokwik pisze…
Abigail,
bo to jest Kocica, co się zowie!:)))
piątek, września 04, 2009
znaika pisze…
Dużo zdrowia dla małego koc-yka:)Pozdrawiamy:)
sobota, września 05, 2009
Fjona Ogr pisze…
To dobrze, że koci lepiej :-)
Takie są bidulki jak im coś dolega :-(
No i "kawałek" koty z niej hihi. Ale nic nie mówię bo moja tez dobiega 4 kg!
pozdrawiam
sobota, września 05, 2009
kociarstwo pisze…
duzo zdrowia! te 4,5 - 5 kg to chyba jakas norma dla domowych, sytych, tunelowych kotow...
sobota, września 05, 2009
kociokwik pisze…
Znaika,
dzięki:)

Fjono,
ale może Twoja starsza, co?:)

Kociarstwo,
nie wiem jaka jest norma i aż się boję ważyć Sisi i Gusię;)))
niedziela, września 06, 2009
abigail pisze…
a mnie się wydawało, że 5,25 Urwisa to dużo..., a on przecież z ras średnich jest :P :)!... i kocur.
niedziela, września 06, 2009
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Pożegnanie

Autor:
Od kilku dni zbieram się, by napisać o odejściu Amber. Jest mi trudno, odpycham ten czas, ale uznałam, że to będzie sposób na pewnego rodzaju domknięcie - tak mi bardzo potrzebne. Amber zamieszkała z nami 25 lipca 2019 roku. Wypatrzyłam ją na FB schroniska w Tomaszowie Mazowieckim, pojechaliśmy na wizytę zapoznawczą, a kilka dni później - już po nią. Ułożona w bagażniku na wygodnym materacu, przeczołgała się na tylne siedzenie i ułożyła na moich kolanach. Tak dojechaliśmy do domu. O początkach wspólnego życia przeczytacie TUTAJ  i TUTAJ . Gdy już nieco okrzepliśmy w codzienności z psem, a Amber - z ludźmi i kotami, pojawił się pomysł na wspólny jesienny wyjazd w Beskid Niski. Zanim to jednak się stało psica miała atak padaczki, co spowodowało, że wyjazd odwołaliśmy, wdrożyliśmy leczenie i od nowa zaczęliśmy oswajać z nami i wspólnym życiem zdezorientowanego chorobą psa. Udało się ustabilizować zawirowania zdrowotne i wówczas zaczęliśmy się cieszyć sobą wzajemnie już na 100%. Dopier...
5 komentarzy
Czytaj dalej »