Przejdź do głównej zawartości

Ian Falconer. Olivia i orkiestra.


Wydane przez
Wydawnictwo Egmont


Olivia to świnka. Bardzo przyjemna świnka, rozrywkowa, rodzinna i budząca sympatię. Gdy zbliża się dzień pikniku i cała rodzina wybiera się, by podziwiać sztuczne ognie Olivia dowiaduje się, że nie będzie orkiestry. Rozżalona Olivia postanawia wziąć sprawę w swoje ręce - gromadzi instrumenty i staje się jednoosobową orkiestrą.

Dźwięki jakie wybrzmiewają w tej książeczce są urocze; zarówno te towarzyszące Olivii - orkiestrze, jak i te, kiedy Olivia rozmawia z rodziną. Świnka żyje dość ekspresyjnie, stanowi głowną postać w rodzinie, na niej skupia się uwaga, bo też i ona - swą żywiołowością - najsilniej odciska piętno na relacjach międzyludzkich. Pokolenie mojej babci mówiło o takich osobach "żywe srebro". 

Olivia wzbudziła moją sympatię:) Mam nadzieję, że to nie jest nasze ostatnie spotkanie.

P.S. Zajrzyjcie tu 

Komentarze

Sara Deever pisze…
Większą ciekawość od świnki Olivki zbudziła we mnie książka David'a Rieffa .W jesień ciągnie mnie do smutnych książek .

A lekturka o Olivi jak i strona świnki myślę , że przypadnie do gustu mojej siostrzenicy :)
Monika Badowska pisze…
Saro Deever,
czkam zatem na Twoją opinię o książce D. Rieffa. Liczę na to, żę Olivia przypadnie do gustu także mojejsiostrzenicy:)))

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k