Przejdź do głównej zawartości

Sisi

Obraz
Autor:
Sisi odzyskała głos, bo miauczała dziś o pół do piątej zachęcając nas do zabawy. Oraz nie je drobiu z wołowiną.
Etykiety:

Komentarze

Anonimowy pisze…
Super bardzo się cieszę."Dmuchać na gorące nigdy za wiele"....I tyle szczęścia może nam dać taka mała, mrucząca,jedwabista, puszysta istotka.Dobrze, że tą dyspozycyjność-czy niedyspozycyjność Sisi możemy sprawdzić za pomocą analizatora słuchowego tj. słuchu fonetycznego. Pozdrawiam Alicja Tanajewska
niedziela, marca 07, 2010
abigail pisze…
a to ma jakoś wspólny mianownik?
głos i drób z wołowiną? Jakby nie było cieszę się, że kotka wraca do zdrowia bez zastrzyków :))
niedziela, marca 07, 2010
kociokwik pisze…
Alicjo,
:)

Abigail,
nie nie ma wspólnego mianownika. Ale sprawdziłam rano, że i ona gardzi zakupionymi ochoczo puszkami, co oznacza, że owe 24 puszki kupiliśmy dla Małego Misia;)))
poniedziałek, marca 08, 2010
abigail pisze…
aaa! :) ja mam takie tacki z animondy, które kupiłam (jak się okazało) dla Szagi (kotki z sąsiedztwa).
poniedziałek, marca 08, 2010
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę
10 komentarzy
Czytaj dalej »

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Autor:
Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj
2 komentarze
Czytaj dalej »