Przejdź do głównej zawartości

Zła passa

Nusię, po doświadczeniu troskliwej opieki anioła weterynarii w postaci dr Tomasza Zameckiego, szczęście do lekarzy opuściło. Pamiętacie – opisywałam niefortunne szczepienie sierpniowe. Myślałam, że gorzej być już nie może i myliłam się. Może; wczoraj było znacznie gorzej.

Sympatyczny uprzednio doktor przestał być sympatycznym. Przygaszony, bez uśmiechu i cierpliwości wobec zwierzaków. Złapał Nusię za skórę na karku, a gdy ta podniosła wrzask przydusił do stołu, kazał nakryć kocem i tak zrobił zastrzyk. Meleńtas krzyczał, nam trzęsły się ręce, a po opuszczeniu tego rzeźnickiego przybytku obiecaliśmy sobie, że więcej tam nasza i Kociastych noga nie postanie.

Nusinka miała wieczorem gorączkę i płakała, gdy braliśmy ja na ręce. Teraz na szczęście jest już chłodniejsza i chodzi bez kłopotów.

Będziemy szukali weterynarza w miastach ościennych.

Komentarze

siwa pisze…
Nazwisko się spozycjonuje w Góglach jako rzeźnik. Jeśli nie ten pan wymieniony z nazwiska, jest rzeźnikiem, to uratuj mu reputację :)
Kociastym współczuję :(
millena4 pisze…
W ludzkiej przychodni bywa podobnie , wszystko zależy od humoru lekarza.
My możemy protestować , ale taka Nusia , zdana na humory pana doktora ,jest bezbronna.
kociokwik pisze…
Siwa,
dzięki:)

Milleno,
ano bezbronna, więc nie będziemy jej więcej narażać.
mosame pisze…
Okropność! Aż mi się skóra zjeżyła jak to czytałam. Też miałam w życiu nieprzyjemność spotkania się z antywetami, więc wiem jacy potrafią być mili i pomocni...
Biedne maleństwo. Ucałuj ją, ugłaskaj i utul ode mnie i moich kociastych.
PB pisze…
Przerażające i okropne.Jak pisze Milena rzeczywiście trafić na wet. z sercem do zwierząt trudno. Też mamy złe doświadczenia.Ktoś dobry polecił nam wspaniałą przychodnię wet.dr.Stefanka i wspaniałych oddanych weterynarzy w Chorzowie-Batorym. Teraz chodzimy tam i tylko tam.
Biedna Nusiatrzymam kciuki za jej zdrówko.!!!
kociokwik pisze…
Mosame,
dziękuję:)
PB,
anioł weterynarii też jest z Chorzowa:) Zaraz podlinkuję:)
domi pisze…
Również polecam klinikę dr.Stefanka, szczególnie panie doktor-płeć piękną-serce na dłoni.Chodziłyśmy tam z dwoma kotami i dalej to robimy.
Pozdrawiam wszystkich i całuje wszystkie kotki:))
ps.jestem córką p.Bożenki:)))i mam Filipa
kociokwik pisze…
Domi,
witam serdecznie w naszych Kociokwikowatych progach. A może chcesz zaprezentować Filipa w dziale "kotki w gościnie"?
domi pisze…
Na pewno zprezentuję:)bo jest najpiękniejszy:))) Na razie czekam na odp.na maila, wysłałam do p.Iwonki ze strony niekochane
Anonimowy pisze…
henio75:
Niusia jak urośnie urwie łeb wetowi :) I zbezcześci przychodnię.
Anonimowy pisze…
Aniołem to mnie nawet własna małżonka nie nazywa...
Cieszę się, że zabrali Państwo ze sobą dobre wrażenia z wizyty w naszej Przychodni. Pozdrawiam serdecznie.
T.Z.
kociokwik pisze…
Panie Doktorze,
wywieźliśmy bardzo dobre wrażenia i żałujemy często, że nie mamy do Pana bliżej.
Pozdrawiamy serdecznie:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k