Przejdź do głównej zawartości

Gry i zabawy

Obraz
Autor:


Dostałyśmy orzechy włoskie. I darczyńca za głowę by się łapał widząc, co my, znaczy Sisi i ja, z tymi ofiarowanymi orzechami robimy. Nie jemy ich, łupiąc zaciekle uprzednio dziadkiem do orzechów. To łatwizna i banał. My orzechami włoskimi gramy w orzeszka, a w grze stosujemy technikę mieszaną: ja zapożyczam z rzutu w dal, a Sisi zapożycza z hokeja. Nasza gra wygląda tak: Sisi siedzi przyczajona pod fotelem, ja z pokoju rzucam orzeszkiem w stronę przedpokoju, Sisi wybiega na podobieństwo strzały w ślad za orzeszkiem, dobiega do niego i zaczyna popychac orzech łapką, jak hokeista kijem hokejowym kążek hokejowy. Popycha, popycha, aż .......JEST! Orzeszek został doprowadzony do pokoju, Sisi chowa się pod fotel, by tam przycupnąć przed następną serią. Ja podnoszę doturlany orzeszek, rzucam w stronę przedpokoju... i tak, aż do momentu, gdy Sisi układa się na plecach manifestując zmęczenie i niechęć do kontynuowania gry.
Oczywiście, pomimo posiadania orzeszków nie zaniedbujemy zabaw pajacykim, słoniem, grzechotką i piłkami. Piłka pomarańczowa z dzwonkiem w środku cieszy się największą popularnością, choć wcześnie rano staramy sie używać jakiejś mniej hałaśliwej zabawki. Wprowadziłyśmy ostatnio pewną modyfikację do zabawy piłką. Otóż, na etapie, w którym to Sisi dogoni już piłkę w przedpokoju i czatuje przy niej na mnie zbliżającą się, w którym ja idę do tegoż przedpokoju, by z niego wrzucić piłkę do pokoju, Sisi wbiega do łazienki, wskakuje do wanny i czeka na turlanie piłeczki w wannie. Kładę piłkę na krawędzi, lekko popycham ją w kierunku Sisulka, a Sisulek podejmuje próbę uchwycenia piłki, odpychania jej i ogólnej zabawy polegającej na tarzaniu się z piłką na dnie wanny. Gdy już ma dość, kładzie się, piłkę spokojnie umiejscawia obok siebie i czeka, aż sięgnę po piłkę i wrzucę ją do pokoju. Zabawa zaczyna sie od nowa:)

wtorek, 30 października 2007

Komentarze:

Gość: , hex162.internetdsl.tpnet.pl
2007/10/30 21:25:49
Dobrze,że babcia tego nie widzi ale trzeba przyznać ,że zabawa przednia przy pomocy takiego zwykłego orzecha:)może się sylwetki wyżeżbią zażywając tyle ruchu:)
izolllda
2007/10/31 08:33:32
Kawałek sierści, cztery łapki i trochę tłuszczyku i taka radość dla ludzi :D :D :D
mbmm
2007/10/31 10:35:54
Nie zapominaj o sercu i duszy;P
Gość: , hex162.internetdsl.tpnet.pl
2007/10/31 12:59:57
Coż tłuszczyku toi chyba nie tak trochę czyżby on był najważniejszy to po co ja poiję te ochydne krople na odchudzanie:)
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Pożegnanie

Autor:
Od kilku dni zbieram się, by napisać o odejściu Amber. Jest mi trudno, odpycham ten czas, ale uznałam, że to będzie sposób na pewnego rodzaju domknięcie - tak mi bardzo potrzebne. Amber zamieszkała z nami 25 lipca 2019 roku. Wypatrzyłam ją na FB schroniska w Tomaszowie Mazowieckim, pojechaliśmy na wizytę zapoznawczą, a kilka dni później - już po nią. Ułożona w bagażniku na wygodnym materacu, przeczołgała się na tylne siedzenie i ułożyła na moich kolanach. Tak dojechaliśmy do domu. O początkach wspólnego życia przeczytacie TUTAJ  i TUTAJ . Gdy już nieco okrzepliśmy w codzienności z psem, a Amber - z ludźmi i kotami, pojawił się pomysł na wspólny jesienny wyjazd w Beskid Niski. Zanim to jednak się stało psica miała atak padaczki, co spowodowało, że wyjazd odwołaliśmy, wdrożyliśmy leczenie i od nowa zaczęliśmy oswajać z nami i wspólnym życiem zdezorientowanego chorobą psa. Udało się ustabilizować zawirowania zdrowotne i wówczas zaczęliśmy się cieszyć sobą wzajemnie już na 100%. Dopier...
5 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »