Przejdź do głównej zawartości

Mamy nieuprzejmych sąsiadów (wpis wojowniczy)

Wczoraj państwo po lewej spotkali Sisulkę i mnie podczas naszych korytarzowych spacerów. I pani sąsiadka powiedziała:
- A to takiego kotka pani ma... No trochę go pani utuczyła, prawda? Taki gruby jest...
Zastanawiam się, czy takim mówieniem do osoby, którą się widzi drugi raz w życiu (za pierwszym razem pani odpowiedziała na moje dzień dobry) pani sąsiadka daje wyraz:
a) głupocie własnej,
b) wścibstwu, również własnemu
c) nieuprzejmości (by nie użyć dosadniejszych słów).
Nie wyobrażam sobie sytuacji, w której idę do koleżanki i krytykuję ustawienie mebli w mieszkaniu, zachowanie i wygląd dzieci, tuszę, kolor czy jeszcze inne cechy ulubionego zwierzątka.
Zła jestem... To nasz kot i nie życzymy sobie takich uwag od osób nieznajomych. Weterynarz odrzekł, że zdrowa, w dzieciństwie wczesnym wyglądała jak mały chudy kotek, który połknął beczułkę, to i teraz tak wygląda. I nie będzie mi babsko jedno kota szkalowało... I już!

sobota, 01 grudnia 2007

Komentarze:

mylum
2007/12/01 12:36:30
przejmujesz się tak jak ja, gdy ktoś krzywo spojrzy na moje dziecko ;)
pogłaszcz Sisi ode mnie!
A.
mamarudnik
2007/12/01 13:07:16
Faktycznie nieuprzejma sąsiadka. A Sisi wcale gruba nie jest. Jest przepięknym, dumnym kotem.
mbmm
2007/12/01 14:08:47
Mylum,
gdybym miała dziecko stawałabym w obronie i dziecka, i kota. Jako, że mam tylko kota - bronię dobrego, kociego, imienia. Sisi wygłaskana, dziekuję:)))
Mamarudnik,
Dziękuję za wsparcie i dobre słowo:)))
Gość: Hersylia, staticline706.toya.net.pl
2007/12/01 19:53:43
Rozumiem Cię doskonale. Ja w takich sytuacjach (zdarzyły się kilka razy, moja kotka jest pulchna od lat) mówię asertywnie: "Czy byłoby ci miło gdybym ja o twoim ukochanym dziecku, mężu, psie powiedziała grubas? Sprawia mi przykrość taka niedelikatność i nie proszę o więcej." Pozdrawiam Ciebie i Twoją śliczną koteczkę.
hersylia810
2007/12/01 19:56:14
Nie umiałam się zalogować i moje wcześniejsze wpisy uleciały w niebyt, teraz się zorientowałam, ale czy będzie dobrze? Sprawdzę to, pozwolisz?
mbmm
2007/12/01 20:15:09
Hersylio,
a ja nie wykazałam sie asertywnością. Niestety... Dziękuję za odwiedziny i słowa wsparcia:)
Zapraszam od odwiedzania nas.
Pozdrawiam:)
aga_ata
2007/12/02 13:49:53
Osz Ty, co za tekst..
mbmm
2007/12/02 14:51:21
Mój czy sąsiadki?;))))
izolllda
2007/12/02 15:23:13
Trzeba następnym razem tej pani powiedzieć, ze jak widać na tej klatce mieszkają same puszyste damy :D Napewno się ucieszy :))))
mbmm
2007/12/03 11:10:09
Izollldo,
problem jest tylko jeden - sąsiadka jest szczupła;)
daria_nowak
2007/12/03 12:36:19
Zawsze można powiedzieć, ze Sisi jest mięciutka, zawsze to milsze, niż obijanie się o kości;)
mbmm
2007/12/03 13:00:19
Dario,
doskonały pomysł:) Zastosuję przy najbliższej okazji:)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k