Przejdź do głównej zawartości

Siedzę i patrzę

Kotki za moimi plecami uprawiają galopadę połączoną z zapasami. Większość dnia oczywiście przespały; umościły się w najbardziej nasłonecznionych miejscach i zapadły w letarg. Przerwy w śnie następowały jedynie po to, by dogonić ten kawałek podłogi, na który najsilniej świeci słońce.

Gusia, ku naszemu zdziwieniu, porzuciła miskę. Może poczuła się do niej za duża? Zalega teraz najchętniej na lodówce lub na stole pracowym. Koszyk omija z uporem godnym podziwu.
Sisi natomiast często i chętnie śpi w koszyczku. Jeśli nie ma jej na fotelu, to z pewnością zwinęła się w kłębek w swoim M1.

Czasami odkładam książkę i podchodzę do śpiących kotów, żeby przytulić się do ich ciepłych brzuchów. Czasem nie chcąc przerywać im snu po prostu siedzę i patrzę. Głaszczę, gdy Sisi biegnie gdzieś we śnie, głaszczę Gusię, która trzęsie się jakby przerażona lub śmieję się na widok ich uśmiechniętych zaspanych pyszczków.

wtorek, 13 maja 2008

Komentarze:

nougatina
2008/05/13 19:48:28
A ja Ci zazdroszczę, wiesz? Tego wtulania się w kocie brzuszki, tego obserwowania kociego snu... Aż mnie korci, żeby z pracy zrezygnować ;) Przynajmniej jednej ;)
mbmm
2008/05/13 20:48:15
Nougatino,
:-)
Gość: zuza, 77.223.195.65
2008/05/14 06:53:37
Jak to mówią-robota nie Gołota,nie ucieknie.A zycie umyka....Całuski i głaski dla Tygryso-Panter!
mbmm
2008/05/14 08:04:35
Zuzo,
podsumowanie uroczo trafne:)
roxi69
2008/05/14 10:42:12
Koty to cudne stworzenia. Moja Tuśka niestety nie lubi żadnych przytulanek. To wielka indywidualistka. Bardzo sobie ceni nienaruszalność osobistej przestrzeni. Ale poza tym też jest wspaniała.
mbmm
2008/05/14 10:54:14
Widzę, że masz nie tylko Tuśkę:) Pozdrawiam kolejną zakoconą, zapsioną, zakróliczoną (?) osobę ;)))

Komentarze

lottery numbers pisze…
Yutarets! kasagad bah!
lottery pisze…
What a great moment of reading blogs.
It enables us to express our feelings and opinions.

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k