Przejdź do głównej zawartości

Opowiadania wigilijne. Pod choinkę od polskich pisarzy.


Wydane przez
Wydawnictwo Literatura

Tom świątecznych wierszy i opowiadań otwiera wiersz Ludwika Jerzego Kerna. Dalsza lektura ukaże inne znane i cenione polskie nazwiska, a to sprawia, że możemy w spokoju i bez lęku o nadmiar komercji czytać dzieciom opowiadania związane z okresem przedświątecznym i świątecznym.

Wanda Chtomska, Agnieszka Frączek, Barbara Gawryluk, Grzegorz Kasdepke, Paweł Beręsewicz i wspomniany już Pan Ludwik Jerzy Ker, to tylko niektórzy z Autorów publikujących w te książce. Ich teksty ukazują różne aspekty Bożego Narodzenia - daremne dążenia ludzi do znalezienia magii świąt, wiarę w Świętego Mikołaja, rolę i znaczenie tradycji, dobre uczynki, istotę Bożego Narodzenia, świąteczne marzenia.

Opowiadania i wiersze są specyficzne w swym klimacie, urocze urokiem świąt, ekscytujące jak zapakowane prezenty pod choinką. I tylko jeden tekst sprawił, że poczułam się nieswojo... Mojemu wegetariańskiemu duchowi (szczególnie w kontekście tej akcji) wiersz o karpiach cieszących się, że zostaną usmażone i zjedzone wydawał się nieco przesadny. 

Gdy czytam książki o Bożym Narodzeniu, przede wszystkim te skierowane do dzieci, marzy mi się, by znów, na chwilę świąt, stać się dzieckiem. Poczuć napięcie związane ze strojeniem choinki, zapachem ciast, uroczystą kolacją i drżenie niepokoju związane z tym, co pod choinkę podłożą Aniołki. Uświadomiwszy sobie, że moje marzenie jest nierealne zaczynam się cieszyć tym, że przez moją siostrzenicą jeszcze kilka dobrych lat radości świątecznej:)

P.S. Moją sympatię wzbudzili przede wszystkim Ewcia, Adaś i Anioł Teofil.

Komentarze

Violet pisze…
A dla dorosłych z tego typu zbiorów polecam "Nasze polskie wigilie w opowiadaniach" wydawnictwa Zysk i S-ka z 2006 roku. Wspaniała lektura, którą moja mama czyta corocznie w tym okresie. Do zbioru swoje teksty dołączyli m.in. Wojciech Cejrowski, Małgorzata Kalicińska oraz ojciec Jan Góra. Zebrane w jednym tomie fragmenty pochodzące z książek tych autorów stanowią dla mnie odrębne opowieści, które razem tworzą niepowtarzalny klimat. Taki jak Święta miały, gdy byłam małą dziewczynką.
adziocha pisze…
Już czuje ten świąteczny klimat:)
Monika Badowska pisze…
Violet,
dziękuję za polecajkę:)

Adziocha,
:)
toska82 pisze…
Chciałabym znów poczuć zapach i magie świąt, bo od niedawna święta kojarzą mi się z pośpiechem, ciągłym staniem i gotowaniem i jakoś mnie już tak nie cieszą :(
Monika Badowska pisze…
Toska,
o, właśnie... Chyba każdy marzy do takiej atmosfery świąt jaka odczuwał w dzieciństwie...

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k