Andrzej Pilipiuk. Wampir z M-3.

Wydane przez
Wydawnictwo Fabryka Słów
Premiera 14 stycznia 2011 r. 

Andrzej Pilipuk nader celnie ośmiesza rzeczywistość. Owszem peerlowską, ale też współczesną rzeczywistość rozmiłowaną w popkulturze.

Gosia, córka patryjniaka dość wysoko postawionego, by móc czerpać z tego profity, postanawia się powiesić. Ze złości. Samobójstwo dziewczynie się udaje, a obudzona w trumnie, wciąż nieświadoma własnej śmierci, wędruje do rodzinnego domu, gdzie jej pojawienie się budzi popłoch (ale nie zwątpienie w materialistyczną wizję świata). Jako, że w partyjnym domu krzyża nie ma dziewczyna zostaje przepłoszona za pomocą dubeltówki. Przed domem czeka na nią wampir Marek, który ma wprowadzić nieco oszołomioną dziewczynę w tajniki wampirzego życia u schyłku PRL-u.

W powieści obalane są mity na temat wampirów i wilkołaków, a podsycane te związane z codziennym życiem w ustroju najlepszym z możliwych;) Ubecja, peweksy, kapusie i brać robotniczo-chłopska w zestawieniu z siłami, jakby nie patrzeć, mało racjonalnymi stwarzają dysonans zapewniający doskonałą rozrywkę.

Andrzej Pilipuk bawi się konwencją, więc wśród opowieści o wampirach pojawia się z lekka przygłupi Edward promujący wegetarianizm, muzealnik Pan Tomasz z połatanym wartburgiem, Czarna Wołga, czy Jakub Wędrowycz i jego przyjaciel Semen, a ważnym miejscem w wampirzej powieści jest warszawska Praga i Bazar Różyckiego.

Z "Wampirem z M-3" bawiłam się doskonale. Panie Andrzeju - jeśli kiedykolwiek Pan tu zajrzy - dziękuję za całego serca za tę książkę. A już szczególnie za Gosię, która z gorliwością neofitki próbowała naśladować filmowe wzorce:)

P.S. Tapeta:

5 komentarzy:

Bazyl pisze...

Wypada czekać do stycznia :(

Caitri pisze...

Zapowiada się świetna lektura.

Monika Badowska pisze...

Bazylu,
:)

Caitri,
zdecydowanie:)

Anonimowy pisze...

Zamówienie złożone, ale pewnie ze wzgledu na przerwę świąteczno-noworoczną przesyłka przyjdzie pewnie dopiero w pierwszych dniach stycznia ;)

Czekałam, wypytywałam się, a w końcu zapomniałam, że już mogę się uśmiechać pięknie w tej sprawie ;)

insider pisze...

Pilipiuka wielbię i podziwiam; cokolwiek nie napisze - połykam z zachwytem i salwami śmiechu.
Dziękuję za namiar na kolejny tom mojego ulubionego Wielkiego Grafomana :D

Copyright © Prowincjonalna nauczycielka , Blogger