Przejdź do głównej zawartości

Julian Tuwim. Najpiękniejsze wiersze dla dzieci.

Wydane przez
Wydawnictwo Zielona Sowa

Jedyną książką z dzieciństwa jaką mam ze sobą jest książka Tuwima (reszta czeka u Rodziców). Odszukałam ją i obejrzałam porównując z nowym wydaniem. Ta starsza jest mocno zaczytana, pokreślona przez moją uczącą się trzymania kredki w dłoni siostrę, czarno-białe ilustracje pokolorowane przeze mnie dodają barwy całości, a dodatkowe plamy nieznanego pochodzenia wzruszają i podkreślaną owo nieuchwytne przywiązanie do egzemplarza książki mającego już lat dwadzieścia siedem.
Zamyśliłam się... Przeczytałam obydwie książeczki odnajdując w sobie emocje związane z dziecięcym czytaniem Tuwima, dostrzegając podobieństwa i różnice między wydaniami, wspominałam jak moi uczniowie na konkursach recytatorskich prezentowali wiersze zaczerpnięte z dorobku znakomitego poety.


Dobrze jest mieć swój egzemplarz ulubionych wierszy, który towarzyszy dzieciństwu, z którym się dorasta i do którego wraca po latach. Mój wciąż stoi na półce, a ten niedawno wydany stanie ma półce Helenki. Mam nadzieję, że jej Tuwim będzie równie zaczytany jak mój, że stanie się jej równie bliski jak mnie wydanie z 1983 roku.

Komentarze

Anonimowy pisze…
Tuwim- u nas numer jeden na konkursach recytatorskich jeszcze w podstawówce... To była niejako "obowiązkowa lektura" według naszej bibliotekarki :)
Eireann pisze…
Oddałabym wszystkie kolorowe edycje za to jedno stare wydanie... Pamiętam je z dzieciństwa (z biblioteki), choć sama czytałam inne, z kolorowymi ilustracjami. Nie pamiętam, czyjego autorstwa, ani z którego roku, ale rozpoznałabym je od razu.
Monika Badowska pisze…
Luna,
jak widzisz - wciąż w szkołach istnieje Tuwim;)

Eireann,
ilustracje są Olgi Siemaszko. I wybacz, ale nie oddam Ci swojego egzemplarza;)
Eireann pisze…
Ach, nawet nie śmiałabym prosić ;-D. Pozdrawiam!

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k