Małgorzata Barańska, Ewa Jakacka, Katarzyna Sirak-Stopińska. Po rozum do głowy. Doskonalenie najważniejszych umiejętności uczniów klas I-III.

Wydane przez
Wydawnictwo Harmonia

Autorki przygotowały doskonałą podpowiedź dla nauczycieli i rodziców. Najważniejsze umiejętności uczniów podzielono według obszarów: język polski, matematyka, środowisko, a w ramach tych obszarów wyselekcjonowały poszczególne umiejętności jakie uczniowie zdobywają realizując określone typy zadań.

Książka uczy, ale została w tak przyjemny sposób skonstruowana, że owa nauka przychodzi niejako intuicyjnie, podczas zabawy i ku zaspokojeniu ciekawości uczniowskiej.
W dziale językowym ćwiczenia sprawdzają umiejętność czytania ze zrozumieniem, kształcą spostrzegawczość wzrokową, utrwalają zasady ortografii oraz znajomość części mowy.

W dziale matematyki ćwiczenia dotyczą dodawania, odejmowania, mnożenia i dzielenia oraz znajomości figur geometrycznych. Uczniowie powinni wykazać się także orientacją w pojęciach dotyczących czasu – zarówno w ramach odczytywania godzin, znajomości pojęć: sekunda, minuta, godzina, jak również w ramach znajomości nazw miesięcy i odczytywania cyfr rzymskich.

Dział „środowisko” utrwala znajomość najbliższego otoczenia dziecka, wdraża do obserwacji przyrody. Znajdziemy tu również ćwiczenia poświęcone poszczególnym świętom, wiedzy o zwierzętach i roślinach.

Podoba mi się, że „Po rozum do głowy” zachęca uczniów do dużej aktywności. Oprócz wykazywania się wiedzą i umiejętnościami w zakresie konkretnych tematów dzieci bawią się (i jednocześnie odpoczywają od wysiłku intelektualnego) wycinając, kolorując obrazki, wklejając elementy dopełniające zadania.

Ta książka nie pozwala się nudzić.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...

Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Czytaj dalej »

Pożegnanie

Od kilku dni zbieram się, by napisać o odejściu Amber. Jest mi trudno, odpycham ten czas, ale uznałam, że to będzie sposób na pewnego rodzaju domknięcie - tak mi bardzo potrzebne. Amber zamieszkała z nami 25 lipca 2019 roku. Wypatrzyłam ją na FB schroniska w Tomaszowie Mazowieckim, pojechaliśmy na wizytę zapoznawczą, a kilka dni później - już po nią. Ułożona w bagażniku na wygodnym materacu, przeczołgała się na tylne siedzenie i ułożyła na moich kolanach. Tak dojechaliśmy do domu. O początkach wspólnego życia przeczytacie TUTAJ i TUTAJ . Gdy już nieco okrzepliśmy w codzienności z psem, a Amber - z ludźmi i kotami, pojawił się pomysł na wspólny jesienny wyjazd w Beskid Niski. Zanim to jednak się stało psica miała atak padaczki, co spowodowało, że wyjazd odwołaliśmy, wdrożyliśmy leczenie i od nowa zaczęliśmy oswajać z nami i wspólnym życiem zdezorientowanego chorobą psa. Udało się ustabilizować zawirowania zdrowotne i wówczas zaczęliśmy się cieszyć sobą wzajemnie już na 100%. Dopier...

Czytaj dalej »

Prowincjonalna nauczycielka

Szukaj na tym blogu