Przejdź do głównej zawartości

Katarzyna Krenz. W ogrodzie Mirandy.


Debiutancka powieść Katarzyny Krenz jest doskonała na czas, kiedy za oknem mocno wieje i jeszcze mocniej pada.

Autorka opowiada o dziewczynie z prowincji, która z domu rodzinnego wyjechała jako Mirosława, a w świecie korporacji prawniczej istniała jako Miranda. Opowiada o Marii, kobiecie, która oddała swoje życie Jamesowi, naukowcowi rozmiłowanemu w ideach platońskich. Opowiada o Irenie, która tropi szczegóły z życia pisarzy, by tworzyć ich biografie.

Los pozwala spotkać się trzem kobietom wśród murów Cambridge. Spotkać i znaleźć głębię w owym spotkaniu. Irena pchana ciekawością co do Iris Murdoch, wypytuje Marię o obecność pisarki w domu Osbornów, a Maria odkrywa przed młodszymi kobietami mocno skrywane tajemnice swego małżeństwa. Miranda oczekująca narodzin córki idealnie włącza się w ów dialog kobiecości i rozważania o istocie płci i przeznaczeniu.

Ciekawie zarysowany jest podział dwóch światów w jakich żyła główna bohaterka powieści. Wyczerpująca i dająca satysfakcję praca w kancelarii prawniczej oraz związane z nią profity stoją w opozycji do bycia bezrobotną, sprzątaczką, opiekunką spodziewającą się dziecka.

To łagodna wersja opowieści, która mogłaby być o wiele bardziej drastyczna w wymowie. Ale podoba mi się ta łagodność, spokój i ciepło bijące w tej książki. Mimo, że czasem brzmi nieco niewiarygodnie…

Autorka o swojej ksiażce mówi tak:

Komentarze

Anonimowy pisze…
Spodobala mi sie recenzja i postanowilam wrzucic ta ksiazke na liste moich potencjalnych lektur! Ciesze sie takze, ze w koncu jest cos ciekawego od polskiego autora!
Pozdrowionka
Monie

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k