Przejdź do głównej zawartości

Jacek Piekara. Alicja i Ciemny Las.

Obraz
Autor:
Wydane przez

Wydawnictwo RedHorse

Ha! Przeczytałam II tom przygód Alicji i Aleksa! I gdybym była o pokolenie młodsza wykrzyknęłabym „No, tu to Piekara pojechał!”.

Pierwszy tom „Alicji” Jacka Piekary miał demoniczną okładkę. W treści natomiast demoniczny nie był. Ale tom drugi… Tu już jest znacznie straszniej i znacznie bardziej niesamowicie. By nie zdradzać zbyt wiele z treści powiem tylko, że Aleks szuka Alicji. I szuka jej w Czarnym Lesie. Czy Czarny Las istnieje? Kim jest Kruk, który od zawsze towarzyszy snom Aleksa? Kim jest Alicja? Jaką rolę odgrywa świadomość i poczucie rzeczywistości? Co jest prawdą, a co imaginacją?

Książkę czyta się świetnie. Szybko, z właściwym dla treści przejęciem. Świat, który przed naszymi oczyma rozpościera autor pełen jest dróżek wiodących w nieznane i jednocześnie pełen tajemnic. W Czarnym Lesie ukazują się skrywane głęboko, ciemne strony życia. Autor nie daje jednoznacznych odpowiedzi na pytanie, jaką drogę warto wybrać. Pokazuje jedynie, co wybrał Aleks. To od nas, czytelników zależy, czy spodoba nam się decyzja bohatera i czy uwierzymy w świat Piekary.
Etykiety:

Komentarze

Anonimowy pisze…
ah, czekam na ta ksiazke z niecierpliwoscia, mam juz ebooka ale jakos mnei do czytania na kompie nie ciagnie. pozdrawiam SadtriiiS
piątek, września 26, 2008
Monika Badowska pisze…
Jeśli masz konto na miau.pl, to wystawiłam ją na Bazarku na Katowickie Niekochane:)Zapraszam:)
piątek, września 26, 2008
Anonimowy pisze…
Ja wczoraj kupiłam tą książke i przyznam że jest świetna.Przeczytałam ją w nocy i jestem tak Ciekawa że dzisiaj jade kupić drugi tom. Zachęcam wszystkich do przeczytania książki. Pozdrawiam
poniedziałek, grudnia 22, 2008
Monika Badowska pisze…
Natalo,
miłej lektury:)
poniedziałek, grudnia 22, 2008
Anonimowy pisze…
Your blog keeps getting better and better! Your older articles are not as good as newer ones you have a lot more creativity and originality now keep it up!
poniedziałek, stycznia 04, 2010
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
8 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »