Przejdź do głównej zawartości

Czas biegnie, pędzi...


Zainspirowana wpisem Padmy i Kalarepy postanowiłam sprawdzić od kiedy prowadzę bloga książkowego. I z tego sprawdzania wyszło mi, że dwa lata minęły w maju. Oczywiście nie jest tak, że blog od początku miał taką formę jaką ma teraz. Pierwsze blogowe kroki stawiałam na bloxie, a notatki zawierały przede wszystkim listę książek do przeczytania, cytaty z tego, co już przeczytane, lub krótkie notki mające w przyszłości obudzić moją pamięć.

Uczestnictwo w wyzwaniu Portrety Kobiet nauczyło mnie pisać nieco więcej o tym, co czytam, a potem to już jakoś się zadziało, że czytam i piszę coraz więcej i dokładniej. Dziękuję współuczestniczkom wyzwań za poprzeczkę, którą stawiają wysoko.

Wkrótce kolejne wyzwanie. Już nie mogę się doczekać:)

Komentarze

Anonimowy pisze…
Mbmm gratuluję Tobie prowadzenia jednego z moich ulubionych blogów ksiązkowych, na który zaglądam codziennie!;)) fajnie, że mogę Ciebie pocztać...
Monika Badowska pisze…
Foxino,
zarumieniłam się:)
Anonimowy pisze…
Gratulacje Mbmm :* Kolejnych dwóch lat a nawet dłużej :)
Monika Badowska pisze…
Miło, że połączyłaś nicki;))) Dzięki, Tobie wzajemnie - wiele szczęśliwych lat blogowania:)
Anonimowy pisze…
hmm, takie mam wrazenie, ze bedziesz pierwsza, ktora 'zaliczy' wyzwaniowa lekture, jestes naprawde ksiazkowy strus pedziwiatr;)
Monika Badowska pisze…
Ice,
dzięki;) Trochę szykuje się zmien w moim życiu, więc chyba zwolnię:)

Popularne posty z tego bloga

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...

Pożegnanie

Od kilku dni zbieram się, by napisać o odejściu Amber. Jest mi trudno, odpycham ten czas, ale uznałam, że to będzie sposób na pewnego rodzaju domknięcie - tak mi bardzo potrzebne. Amber zamieszkała z nami 25 lipca 2019 roku. Wypatrzyłam ją na FB schroniska w Tomaszowie Mazowieckim, pojechaliśmy na wizytę zapoznawczą, a kilka dni później - już po nią. Ułożona w bagażniku na wygodnym materacu, przeczołgała się na tylne siedzenie i ułożyła na moich kolanach. Tak dojechaliśmy do domu. O początkach wspólnego życia przeczytacie TUTAJ  i TUTAJ . Gdy już nieco okrzepliśmy w codzienności z psem, a Amber - z ludźmi i kotami, pojawił się pomysł na wspólny jesienny wyjazd w Beskid Niski. Zanim to jednak się stało psica miała atak padaczki, co spowodowało, że wyjazd odwołaliśmy, wdrożyliśmy leczenie i od nowa zaczęliśmy oswajać z nami i wspólnym życiem zdezorientowanego chorobą psa. Udało się ustabilizować zawirowania zdrowotne i wówczas zaczęliśmy się cieszyć sobą wzajemnie już na 100%. Dopier...

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...