Przejdź do głównej zawartości

Czas biegnie, pędzi...


Zainspirowana wpisem Padmy i Kalarepy postanowiłam sprawdzić od kiedy prowadzę bloga książkowego. I z tego sprawdzania wyszło mi, że dwa lata minęły w maju. Oczywiście nie jest tak, że blog od początku miał taką formę jaką ma teraz. Pierwsze blogowe kroki stawiałam na bloxie, a notatki zawierały przede wszystkim listę książek do przeczytania, cytaty z tego, co już przeczytane, lub krótkie notki mające w przyszłości obudzić moją pamięć.

Uczestnictwo w wyzwaniu Portrety Kobiet nauczyło mnie pisać nieco więcej o tym, co czytam, a potem to już jakoś się zadziało, że czytam i piszę coraz więcej i dokładniej. Dziękuję współuczestniczkom wyzwań za poprzeczkę, którą stawiają wysoko.

Wkrótce kolejne wyzwanie. Już nie mogę się doczekać:)

Komentarze

Anonimowy pisze…
Mbmm gratuluję Tobie prowadzenia jednego z moich ulubionych blogów ksiązkowych, na który zaglądam codziennie!;)) fajnie, że mogę Ciebie pocztać...
Monika Badowska pisze…
Foxino,
zarumieniłam się:)
Anonimowy pisze…
Gratulacje Mbmm :* Kolejnych dwóch lat a nawet dłużej :)
Monika Badowska pisze…
Miło, że połączyłaś nicki;))) Dzięki, Tobie wzajemnie - wiele szczęśliwych lat blogowania:)
Anonimowy pisze…
hmm, takie mam wrazenie, ze bedziesz pierwsza, ktora 'zaliczy' wyzwaniowa lekture, jestes naprawde ksiazkowy strus pedziwiatr;)
Monika Badowska pisze…
Ice,
dzięki;) Trochę szykuje się zmien w moim życiu, więc chyba zwolnię:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k