Przejdź do głównej zawartości

Mark Kurzem. Maskotka.




Wydane przez

Wydawnictwo Replika

Wyobraź sobie pięcioletnie dziecko, któremu matka mówi, że jutro umrą. Wyobraź sobie chłopca, który widzi jak jego mama i rodzeństwo wpadają do dołu pełnego trupów. Chłopca wędrującego samotnie przez zimowy las. Chłopca, którego znajdują żołnierze i którego czynią maskotką oddziału dając mu mundur i obwieszając bronią.

Wyobraź sobie starzejącego się mężczyznę, który nie zna swojego nazwiska, nie wie skąd pochodzi i nie wie, gdzie położyć kwiaty na grobie rodziców. Wyobraź sobie, że ów mężczyzna przez wiele lat nikomu nie powiedział nic na temat tego, co związało go z SS. Nie powiedział nikomu, że jest Żydem.

„Maskotka” opowiada historię dziecka, któremu wojna zabrała dzieciństwo i dorosłego, któremu wojna zabrała tożsamość. To ten sam mężczyzna: Ilia Salomonowicz Galperin, Uldis Kurzemnieks, Alex Kurzem. Odnaleziony w lesie chłopiec do końca życia ma dwoistość odczuć – jest wdzięczny Łotyszom za uratowanie życia i ma do nich żal za ową wdzięczność, bo oznacza ona, że zabrano mu narodowość, kulturę, wspólnotę.

Wyobraź sobie mężczyznę, który od swojego ojca słyszy:
Chcę wiedzieć, kim jestem. Chcę wiedzieć, kim byli moi ludzie, zanim umrę.

Książka opowiada o badaniu przeszłości własnej rodziny. O tajemnicach, które skrywane zbyt długo, rzutują na kondycję rodziny, na więzi łączące ludzi sobie najbliższych.

Historia Alexa Kurzema zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Polecam. Bardzo polecam.

Komentarze

Anna pisze…
Czytałam niedawno reportaż o nim w DF, niesamowite. Pewnie sięgnę i po książkę.
Monika Badowska pisze…
Anno,
zerknij kiedyś, polecam.
Inblanco pisze…
Zapisałam sobie i Tochmana i Kurzema. Bez Twojej rekomendacji raczej nie trafiłabym na nie, a widzę, że szkoda.
Anonimowy pisze…
Ciekawie napisana recenzja Mbmm, zrobiła na mnie wrażenie, dzięki Tobie na pewno kiedyś sięgnę po ksiązkę:)
Monika Badowska pisze…
Inblanco, Foxinoo,
miło mi, że mogłam Wam coś podpowiedzieć:)
Anonimowy pisze…
Zainteresowałaś mnie tą książką :) Jeśli tylko przeczytam to wszystko, co aktualnie na mnie czeka z pewnością po nią sięgnę.
Anonimowy pisze…
A już jestem po tej lekturze...
Niesamowite, aż uwierzyć trudno!

POLECAM!
Anonimowy pisze…
A już jestem po tej lekturze...
Niesamowite, aż uwierzyć trudno!

POLECAM!
My Artistic Soul pisze…
Historia nieprawdopodobna, aż mnie zaciekawiło...zapewne także przeczytam...

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k