Przejdź do głównej zawartości

Johan Theorin. Zmierzch.


Wydane przez

Wydawnictwo Czarne

Na początku lat siedemdziesiątych pewien małych chłopczyk wyszedł z domu. I już do tego domu nie wrócił. Zniknięcie Jensa rozbiło psychicznie Julię, jego mamę. Zabrało jej wiele lat życia, odebrało radość, zmysły, zatrzymało w chwili, gdy chłopiec zaginął. I mimo, że wszyscy wokoło powtarzają kobiecie, że jej syn nie żyje, ona wciąż ma nadzieję.


Julia przyjeżdżając na Olandię, na wezwanie swojego ojca, nie wie, że odzyska barwy życia. I choć droga ku temu nie jest łatwa, warto ją podjąć. Gerlof wraz z córką próbują rozwikłać zagadkę sprzed lat.

Niesamowicie bogate w powieści kryminalnej jest tło psychologiczne. Gerlof zmagający się z niedołężnością, chorobami wieku starczego wciąż ma sprawny umysł, wciąż jest twardym rybakiem nie zważającym na drobiazgi przeszkadzające mu uzyskać to, ku czemu zmierza.

Julia, na myśl o której przychodzi mi do głowy rozbite lustro, w letnim domku nad brzegiem morza odnajduje w sobie normalność, zauważa, że świat bez alkoholu ma interesujący smak, a wspomnienia o zaginionym Jensie, choć wciąż bolesne, nie odbierają jej już ochoty do życia.

Akcja powieści toczy się niespiesznie, a my śledzimy jednocześnie losy Julii i Gerlofa oraz Nilsa Kanta, czarnego charakteru niniejszej opowieści. Wędrujemy z ojcem i córką przez Olandię, podziwiając surowy klimat i krajobraz, ale i wędrujemy z mężczyzną – wracając do lat siedemdziesiątych.

Niespieszny tok powieści sprawił, że czułam się uspokojona, wyciszona i niemalże słyszałam szum morza. Nie odebrało mi to jednak silnych wrażeń odczuwanych podczas lektury.

Świetna książka.

Komentarze

Motylek pisze…
Szkoda, że u mnie w bibliotece są tylko dwie książki tego autora. A może nie napisał więcej? W każdym razie ZMIERZCH pochłonęłam w dość szybkim tempie, paznokcie ogryzłam całkowicie- znaczy podobało mi się BARDZO!

Motylek
Monika Badowska pisze…
Motylku,
wedle Wiki napisał trzy powieści; ostatnią w tym roku:)Może jeszcze nie zdążyli przetłumaczyć;)
Motylek pisze…
Aż sprawdziłam w internecie: jest już trzecia książka "Blodläge" ("A Place of Blood"), ale chyba na razie dostępna jedynie w Wielkiej Brytanii - chodzi mi o wersję anglojęzyczną, bo pewnie tylko do takiej będę miała dostęp.

Pozdrawiam,
Motylek

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k