Przejdź do głównej zawartości

Gloria Goldreich. Kolacja z Anną Kareniną.


Ta książka to opowieść o tym jak zmienia się ludzkie życie pod wpływem spotkań z przyjaciółmi. Spotkań nie byle jakich, a specyficznych – bo poświęconych omawianiu czytanych książek.

Sześć różnych pod każdym względem kobiet spotyka się, by dzielić się wrażeniami z lektur. Ot, takie nasze Dyskusyjne Klubu Książki, połączone jednak z wizytą w domu jednej kobiet z grupy, okraszone obiadem i słodkościami.

To, że odczytałam te książkę do końca mogę zrzucić jedynie na gorączkę i obezwładniającą mnie chorobę. Akcja powieści jest bowiem przewidywalna od samego początku, bohaterki są osobami o anielskich wręcz przymiotach, a ich życie po różnych zawirowaniach pięknieje z każdą omówioną powieścią.

Jedyne co mnie zainteresowało, to to, że bohaterki zawsze omawiając jakąś książkę skrupulatnie odnoszą ją do życia autorki, śledząc powiązana tegoż życia z powstałym utworem. I tu mam mieszane uczucia – czy zawsze, z każdym autorem można tak robić?

Komentarze

Anonimowy pisze…
Kupiłam tę książkę jakiś czas temu, ale nie miałam jeszcze okazji przeczytać. Szkoda, że przewidywalna. Kojarzy mi się z "Klubem miłośników Jane Austen". Tu jednak bohaterki nie skupiają się na jednej pisarce.
Monika Badowska pisze…
Kultur-alnie,
o wiele ciekawsza i zabawniejsza jest książka Virginii Ironside pt. "Nie, nie chcę się zapisać do Klubu Książki". Bardziej też podobał mi się "Klub książki" Mary A. Monroe.
Pozdrawiam:)
Anonimowy pisze…
Dziękuję za podpowiedź - muszę przyznać, że nie słyszałam o tych książkach. Pozdrawiam również:)
Anonimowy pisze…
szkoda, że się nie podobało'( ja dostałam ją od koleżanki z bloga i tak sobie czeka na swój czas...i nie wiem, jak szybko się doczeka...
Monika Badowska pisze…
Chiaro,
do mnie nie przemówiło... Ale może Ty odbierzesz ją inaczej?
Anonimowy pisze…
Uczestniczac w dwoch klubach - polskim i amerykanskim, moge chyba powiedziec, ze jest to typowe podejscie. Na obydwu zajmujemy sie nie tylko ksiazka, ale takze dosc duzo dowiadujemy sie o autorze. Ostatnio na moim blogu opisalam ksiazke Brytyjczyka "Remainder", ktora jest dosc powiklana, ale do momentu gdy dowiesz sie wiecej o autorze.
Jednoczesnie wiem, ze sa ksiazki po ktore nie siegnelabym sama, gdyby nie zobowiazanie do sprobowania zapoznania sie z nimi wlasnie na klub..
Nie bronie tej pozycji, a tylko dziele sie moimi spostrzezeniami. Zreszta zapraszam na moj internetowy klub ksiazki...
Monie
Monika Badowska pisze…
Monie,
cóż ja bym też nie przeczytała kilku książek gdyby nie dyskusyjny klub książki. Lubię tego typu wyzwania i dlatego też biorę udział w tych internetowych. A wracając do klubów książki - w żadnym, na spotkaniu którego byłam, nie omawialiśmy szczegółowo życia autora odnosząc go do utworów jakie napisał. Owszem wspominaliśmy o postaci, która stworzyła to co czytamy, ale bez zagłębiania się biograficznego. Stąd moje zdziwienie i przyznam, że było to zdziwienie na plus - chyba jako jedyne w tej książce.
Pozdrawiam Cię serdecznie - kiedyś już chyba zaprosiłaś mnie na dyskusję przez skypa, ale miałam akutar zjazd rodziny i nie sprzyjało to rozmowom internetowym;)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k